تنهایی تنها جانشین فردوسی پور وسط جمع + عکس

مجری جوان نباید انتظار داشته باشد مردمی که برای عادل فردوسی پور هورا می کشند او را هم دوست داشته باشند. چون حالا این کار جمع نقیضین است.

  1. شنبه ۱۶ شهریور ۹۸ ساعت ۱۶:۳۳ (۵ سال،۱ ماه قبل)
میثاقی
به گزارش فرانگر

روز سه شنبه ۱۲ شهریور در آیین یادبود دوست و همکار فقید- مهدی شادمانی عزیز- در مسجدالرّضای میدان نیلوفر شرکت کردم. صبغه و سابقۀ روزنامه نگاریِ ورزشی از یک سو و چهار سال مبارزۀ بی امان با بدترین نوع بیماری سرطان - سارکوم - و به رغم این رنج جان کاه نوشتن ها و توییت های امید بخش و حضور فعال در فضای مجازی در اوج این جدال نفس گیر، از او چهره ای مشهور و محبوب ساخته بود و به همین خاطر طیف شرکت کنندگان در مراسم ترحیم مانند تشییع گسترده تر و متنوع تر از آیین های مشابه بود و انصافا هم سزاوار آن بود و در ستایش و سوگ او اغراقی در کار نبود. خدایش بیامرزاد اما این نوشته نه دربارۀ او که به بهانۀ بی اعتنایی و بایکوت محمد حسین میثاقی در مراسم ترحیم اوست. صحنه ای که توجه همه را جلب کرده بود. همه ای که بخش غالب آن را اهل رسانه تشکیل می داد. بی توجهی عمدی به این خاطر که  در نگاه افکار عمومی این تلقی شکل گرفته که پای عادل فردوسی پور نایستاده و به جای او نشسته و حالا هر دو در یک آیین شرکت کرده بودند. می خواستم در این باره دیروز بنویسم اما بیم داشتم حاشیه را بر متن چیره کند و چون دیدم از نگاه روزنامه های ورزشی دور نمانده، می نویسم. جمع به جوان جویای نام توجهی نشان نمی داد و به عکس سراغ عادل فردوسی پور می رفتند هر چند که مجری محبوب، در سوگ همکار و دوست خود که برخی از متن های برنامۀ ۹۰ را می نوشت، حال و حوصله نداشت سلفی بگیرد و سر و شکل آشفته و به هم ریخته ای هم داشت. محمد حسین میثاقی در این چند ماه البته بسیار کوشیده قضیه را ساده و عادی و اداری جلوه دهد. به این صورت که هم عادل کارمند صدا وسیماست و هم او و هر رییسی سیاست های خاص خود را دارد و یک جا به جایی اداری ساده صورت پذیرفته و تازه او مجری ۹۰ هم نشده و در یک کلمه اختیاری نداشته و ندارد و تنها رییس او تغییر کرده است نه آن که خودش رییس شده باشد. اما خود او هم می داند که این توجیه پذیرفتنی نیست چون قصه فراتر از اینهاست. محبوب ترین مجری تلویزیون را بی توضیح قانع کننده حذف کرده اند و هیچ کس زیر بار جانشینی او نرفته الا کسی که «استاد استاد» از دهان او نمی افتاده و مثل بقیه آن قدر با عادل صمیمی نبوده که نام کوچک او را صدا بزند. مجید وارث مجری و برنامه ساز «ورزش و مردم» در سال های ۵۸ تا ۶۰ هم محبوب بود و بهرام شفیع جانشین او شد. اما "وارث" به استرالیا کوچ کرده بود و "شفیع" دستیار او نبود و خبری از فضای مجازی و شبکه های اجتماعی هم نبود. فردوسی پور اما نرفته و هست و همین قضیه را تلخ و چرک جلوه می دهد. کاری که محمد حسین جوان کرده مثل شایعه ای بود که دربارۀ علیرضا افتخاری پیچید که بعد از وقایع سال ۸۸ قرار است به جای محمد رضا شجریان ربنا را بخواند ولی زیر بار نرفت. در حالی که می توانست بگوید خواندن آیات قرآن که اجازه نمی خواهد یا در انحصار کسی نیست اما گفت آقای شجریان جدای آواز و جایگاه موسیقی دستگاهی، قاری ممتاز قرآن هم بوده و این کار با چنین کیفیتی تنها از او برمی آمد. او می دانست که اگر این کار را انجام بدهد خود را در معرض یک مقایسه مدام قرار می دهد، پس وارد نشد. انتخاب یک مجری به جای مجری دیگر در همه جای دنیا مرسوم است اما حذف ناگهانی مجری محبوب پس از انتخاب مردمی و نشاندن یکی دیگر حس خوبی به مخاطب نمی دهد و خیلی ها را از تماشای فوتبال هم زده کرده است. یکی دو سال پیش در مطلبی طعنه آمیز از «محمد حسین میثاقی» انتقاد کردم که به شکل افراطی می کوشد ادای عادل فردوسی پور را درآورد و حتی تکیه کلام های او را تکرار می کند مثل «عجیب و غریب» یا «کام بک» و حتی به طعنه از واژه «سانچو» استفاده کردم! سانچو پانزا شخصیتی همراه و تأیید کنندۀ «دُن کیشوت» بود.  برخی از دوستان خُرده گرفتند که مبادا اهانت تلقی شود و گفتم اگر قرار باشد به کسی بربخورد عادل است، چون اگر محمد حسین، "سانچو" باشد عادل هم "دُن کیشوت" است و البته منظور این نبود.  مرادم، رابطه مرید و مرادی و ذوب در یک فرد بود که در فرهنگ معاصر ما نمونۀ اتَمّ آن در فیلم «دایی جان ناپلئون» کاراکتر « مش قاسم» با بازی درخشان پرویز فنی زاده در خاطره ها ثبت شده آنجاها که هر چه را دایی جان درباره جنگ های توهّمی خود با انگلیسی ها در ممسنی می گوید (با بازی زیبای غلامحسین نقشینه) تأیید می کند. نوع نگاه ها به «مَمّد حسین» اما این بار «سانچو» یی نبود چون در سانچو نوعی حس هم دلی هم هست. بیشتر احساس می شد نگاه «یهودا» یی دارند. یکی از حواریون عیسی مسیح که پس از شام آخر مخفی گاه را لو داد. ممد حسین، یهودا نیست و عادت ندارم از تعبیر «خیانت» و «خائن» برای افراد استفاده کنم. چون خیانت در مقابل امانت مفهوم دارد. چندان که تبعیض در برابر عدالت. با این حال آن گونه که «ممّد حسین» در صندلی فرو رفته و کلاه خود را مدام پایین تر می آورد تا احتمالا دیده نشود این پرسش درمی گرفت که درآن زمان حس «سانچو» یی طرد شده را داشت یا از نگاه هایی با حس «یهودا» یی آزار می دید؟ مجری جوان نباید انتظار داشته باشد مردمی که برای عادل فردوسی پور هورا می کشند او را هم دوست داشته باشند. چون حالا این کار جمع نقیضین است.  همان گونه که نمی توان هم زمان امیرکبیر و میرزاآقاخان نوری را دوست داشت! تنها دارم مثال تاریخی می آورم و قصد قیاس ندارم. نه فردوسی پور میرزا تقی خان فراهانی است نه این پسر ماجراجو میرزاآقا خان نوری. اما وقتی نمی شود، یعنی نمی شود. همان گونه که تیمسار زاهدی انتظار نداشت مثل دکتر مصدق محبوبیت داشته باشد. محمد حسین میثاقی اما می تواند از رییس جوان شبکه سه انتظار داشته باشد که حالا که این همه تنها شده هوای او را بیشتر داشته باشد. این همه هزینه داده، دست کم دست مزد خوبی بگیرد که بیَرزد.