درحال حاضر، کشورهای زیادی از جهان درگیر اپیدمی گسترده ی سرخک شده اند. اپیدمی فعلی از اپیدمی سال ۲۰۱۵ دیزنیلند بدتر است؛ چراکه این بار این بیماری در چندین ایالت آمریکا، ازجمله واشنگتن و اورگن و نیویورک و نیز چند کشور اروپایی پخش شده است.
سرخک بیماری پیشگیری شدنی به وسیله ی واکسن است و واکسن های سرخک هم درحدود ۹۹ درصد کارایی دارند؛ یعنی واکسن از ابتلای هر فردی پیشگیری می کند که با این ویروس مواجه شود. بااین حال، بخش درخورملاحظه ای از جامعه ی والدین مخالف واکسن زدن فرزندشان هستند. به لطف تلاش های دانشمندان حوزه ی واکسن و متخصصان سلامت عمومی، در دهه ی ۱۹۹۰ سرخک تقریبا ریشه کن شده بود؛ اما پس از معروف شدن مطالعه ی اندرو ویکفیلد در سال ۱۹۹۸، میزان واکسیناسیون طی دهه ی گذشته کاهش پیدا کرد و به شیوع گسترده تر بیماری های پیشگیری شونده با واکسن منجر شد. بسیاری از این بیماری ها عوارض مرگبار و شدیدی دارند. گفتنی است در آن مقاله ادعا شد واکسن سه گانه (سرخک و سرخچه و اوریون) با بُروز بیماری اوتیسم در کودکان ارتباط دارد؛ ازاین رو، این مقاله درنهایت بازگردانده شد.
هفته ی گذشته، همسر بیل شاین، یکی از سیاست مداران آمریکایی، در توییتر ادعا کرد اپیدمی های اخیر سرخک در کشور آمریکا غلوآمیز و جعلی و تنش زا هستند. یکی از نقل قول ها ی سؤال برانگیز و نگران کننده ی او این بود که بیماری های کودکی را برگردانید؛ زیرا آن ها شما را سالم نگه می دارند و با سرطان مبارزه می کنند.
با اینکه بی خطربودن و اثربخشی واکسیناسیون هم در سطح شخصی و هم در سطح سلامت عمومی به طور مکرر در مطالعات بی شماری تأیید شده، این ادعا به ایمنی واکسن ها خدشه وارد می کند. باوجوداین، ربط دادن بیماری های دوران کودکی، مانند آبله و سرخک و اوریون، به پیشگیری از سرطان تاریخچه ای هرچند سطحی دارد.
در دهه ی ۱۸۹۰، ویلیام کولی خاطرنشان کرد بیماران سرطانی که پس از جراحی دچار عفونت می شوند، درمقایسه با بیمارانی که دچار عفونت نمی شوند، در وضعیت بهتری خواهند بود. او معتقد بود عفونت موجب تحریک سیستم ایمنی بیمار برای مبارزه با سرطان می شود.
بعدها، او ترکیبی از سموم باکتریایی تهیه کرد که با عنوان سموم کولی شناخته می شد. او این سموم را به بیماران مبتلا به سرطان تزریق می کرد که البته موجب بُروز تب زیاد در آن ها می شد. این روش درمان او که به صورت دوره ای تا دهه ی ۱۹۵۰ استفاده می شد، گاهی به بیماران سرطانی کمک می کرد و گاهی هم نه. گاهی اوقات این کار موجب ایجاد عوارضی می شد و گاهی هم نه. اطلاعاتی درباره ی این یافته ها وجود ندارد و نیز درباره ی چیستی این سم ها چیزی نمی دانیم. درحال حاضر، ایمنی درمانی می تواند بسیاری از سرطان ها را درمان کند؛ ولی سموم کولی چنین اثری نداشتند.
این ادعای ایمنی طبیعی بی اساس است که عود بیماری خاصی نظیر آبله مرغان یا سرخک چیزی بهتر و محافظت کننده تر از دریافت ایمنی و ایجاد مصونیت ازطریق دریافت واکسن است؛ به ویژه در بحث پیشگیری از سرطان. ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) مثال کاملی از درست نبودن این اندیشه است. این ویروس عامل بسیاری از سرطان ها شامل سرطان دهانه ی رحم و گلو و سینوس ها است. ابتلا به این بیماری و عفونت HPV فرد را به ابتلا به یکی از این سرطان ها مستعد می کند. دریافت واکسن HPV مانع از بروز چنین سرطان هایی می شود.
یاوه گویی این هفته ی ضدواکسن مثال دیگری از صداهای غیرپزشکی است که ازطریق رسانه های عمومی موجب انتشار اشتباه پزشکی می شود. واقعیت این است که این بیماری های پیشگیری شونده به وسیله ی واکسن موجب مرگ تعداد چشمگیری از کودکان می شوند. اگرچه تمام واکسن ها صد در صد محافظت کننده نیستند، واکسن سرخک یکی از محافظت کننده ترین واکسن ها است و حدود ۹۹ درصد ایمنی را برای افرادی فراهم می آورد که آن را دریافت می کنند. افزون براین، سرخک یکی از بیماری های پیشگیری شونده ی به شدت مسری است؛ به همین دلیل چنین شیوع های گسترده ای از این بیماری را در سرتاسر جهان شاهد هستیم.