رقابت هوندا پاسپورت و شورلت بلیزر با سانتافه، مورانو و فورد اج

درست زمانی که فکر می کردیم فضایی برای کراس اوورهای جدید در بازار وجود ندارد، دو کراس اوور جدید میان سایز دو ردیفه یعنی شورلت بلیزر و هوندا پاسپورت به بازار آمده اند. این دو خودرو در بازار با رقبای بسیار زیادی مواجه هستند و برای اینکه بفهمیم در برابر آن ها چه عملکردی خواهند داشت، رقابتی را برگزار کرده ایم. البته در اینجا فقط سه رقیب برای بلیزر و پاسپورت انتخاب شده اند زیرا اگر بخواهیم کل این کلاس را پوشش دهیم مطلب بسیار طولانی خواهد شد؛ بنابراین مجبوریم از تعداد شرکت کنندگان کم کنیم.

برای این رقابت فقط کراس اوورهایی انتخاب شده اند که یا کاملاً جدید هستند یا بروز شده اند. همهٔ شرکت کنندگان این رقابت چهارچرخ محرک هستند و قیمت همهٔ آن ها بین ۴۰ تا ۵۱ هزار دلار است. البته مطمئناً خودروهای دیگری مثل دوج جورنی و تویوتا فورانر هم در این کلاس حضور دارند اما اولی آن قدر قدیمی است که مثل یک CD چنجر به نظر می رسد و دومی هم یک اس یووی زمخت است که بیشتر برای آفرود مناسب است. کیا سورنتو و جی ام سی آکادیا نیز از دیگر خودروهای این کلاس هستند ولی هردو سه ردیفه بوده و بنابراین جایی در رقابت ما ندارند.

شورلت کراس اوور جدید بلیزر را بین مدل های اکوئناکس و تراورز جای داده است. این خودرو روی همان پلت فرم کادیلاک XT۵ و جی ام سی آکادیا ساخته شده و قیمت آن از زیر ۳۰ هزار دلار آغاز می شود اما با پیشرانهٔ ۳۱۰ اسب بخاری ۳.۶ لیتری V۶ و تقریباً هر آپشن لوکس و تکنولوژیک قابل سفارش، قیمت آن در تیپ RS مورد آزمایش ما به ۵۰,۷۶۵ دلار رسیده است.

فورد اج که به تازگی به روزرسانی میان دوره ای خود را تجربه کرده است، از ظاهر جدیدی برخوردار شده، در تمام تیپ ها به گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک جدیدی مجهز شده و تعدادی ویژگی های کمک راننده هم به آن اضافه شده است. اج ST جدید با پیشرانهٔ V۶ توئین توربو و قیمت پایهٔ ۴۳,۴۵۰ دلار مناسب اهداف خانوادگی این مقایسه نبود و به همین دلیل نسخهٔ معمولی با موتور ۲ لیتری توربوشارژ با قیمت پایهٔ ۴۱,۸۵۰ دلار را انتخاب کردیم که این رقم در تیپ پلاتینوم موردبررسی ما به ۴۸,۰۸۵ دلار رسیده است.

پس از وقفه ای طولانی، هوندا پاسپورت بازگشته است. به نظر می رسد این یک پایلوت کوچک است زیرا درواقع این چنین است و پاسپورت از همان پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V۶ و پلت فرم برادر بزرگ تر خود استفاده می کند. حتی قیمت این کراس اوور میان سایز نیز پایلوت را به یاد می آورد. نمونهٔ موردبررسی ما از تیپ بالایی الیت با قیمت ۴۵,۶۹۵ دلار است.

هیوندای سانتافه پس از افزودن ۶۶ میلی متر به فاصلهٔ محوری خود با نسل کاملاً جدیدی به بازار آمده است؛ بنابراین این ماشین را هرگز نباید با سانتافه XL سه ردیفهٔ کشیده تر و یا سانتافه اسپرت دو ردیفه اشتباه گرفت. زیر کاپوت این کراس اوور کره ای دومین پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ این رقابت قرار گرفته که به یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک متصل شده است. سانتافهٔ موردبررسی ما از تیپ اولتیمیت است که با لیستی طولانی از تجهیزات، ۳۹,۹۸۰ دلار قیمت دارد.

نیسان مورانو به تازگی فیس لیفتی را تجربه کرده و برای مدل ۲۰۱۹ با جلوپنجره و سپر جدیدی به بازار آمده است. تیپ های بالایی این خودرو مثل نسخهٔ ۴۶,۴۲۰ دلاری پلاتینوم موردبررسی ما، به صندلی های نیمه چرمی با دوخت الماس شکل به همراه تعدادی ویژگی های ایمنی فعال مثل ترمز اضطراری اتوماتیک با قابلیت تشخیص عابر پیاده، پایش نقاط کور، هشدار عبور و مرور عقب، هشدار خروج از خط و… مجهز است. پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V۶ و گیربکس CVT نیسان اما نسبت به قبل بدون تغییر باقیمانده است.

در طول این رقابت سخت، این پنج کراس اوور را به جنوب کالیفرنیا بُرده، با آن ها سریع تر از حد لازم رانندگی کرده و نقاط قوت و ضعف آن ها را شناسایی کردیم. بعد از گذشت زمان، تفاوت ها میان خودروها آشکار شد و بدین ترتیب پس از سه روز و پیمودن نزدیک به ۹۰۰ کیلومتر، انتخاب ها صورت گرفت و کراس اوورها رتبه بندی شدند که در ادامه می توانید آن را مشاهده کنید.

مقام چهارم: نیسان مورانو

محاسن: صندلی های جلوی راحت، بهترین سواری گروه

معایب: موتور خشن، ناکارآمدی فضای داخلی، گیربکس CVT

نتیجه: خودروی ایده آلی است اگر کاری که همیشه با آن انجام می شود پیمودن مسافت های کوتاه با یک سرنشین باشد

حقیقت این است که هرکسی بسته به اولویت هایش می تواند هرکدام از این کراس اوورها را خریداری کرده و احتمالاً از انتخاب خود خشنود باشد. این موضوع در مورد نسل سوم مورانو هم صادق است زیرا سواری آن در بین پنج شرکت کننده آرام ترین است و مثل بسیاری از نیسان ها، از صندلی های نرمی برخوردار است که به راحتی کمر سرنشینان را در برمی گیرد؛ بنابراین برای کسانی که این ویژگی ها را می خواهند، مورانو بهترین انتخاب است؛ اما از سوی دیگر، کارآمدی فضای داخلی این خودرو در حد نسل سوم کامارو است و با وجودی که کشیده ترین کراس اوور در این رقابت است، به همراه بلیزر کوچک ترین صندوق بار را دارد.

دید مورانو نیز عالی نیست تا جایی که به نظر می رسد کاخ سفید ستون های نازک تری نسبت به آن داشته باشد. علاوه بر این، رابطهٔ آزمایش کنندگان ما هرگز با گیربکس های CVT خوب نبوده است اما این مشکل در مورانو بیشتر شده است زیرا گیربکس CVT در کنار پیشرانهٔ V۶ خشنی قرار گرفته که حداکثر گشتاور خود را تا قبل از ۴۴۰۰ rpm ارائه نمی کند؛ بنابراین کراس اوور میان سایز نیسان به خاطر گیربکس و رانندگی نه چندان سرگرم کننده در جایگاه پنجم قرار می گیرد. بیشترین زمان رسیدن به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت به همراه سانتافه (۷.۵ ثانیه) و کُندترین عملکرد در مسافت ۴۰۰ متر فقط گوشه ای از نارضایتی آزمایش کنندگان از مورانو بود.

مقام چهارم: فورد اج

محاسن: سکوت عالی، پیشرانهٔ آرام، چسبندگی خوب

معایب: کنترل مبهم، اضافه وزن، نوسان زیاد

نتیجه: در استفاده های روزانه به همان اندازهٔ حرکت در جاده های کوهستانی ناخوشایند است

اصلی ترین نقطهٔ قوت اج سکوت و آرامش آن است و منظور فقط این نیست که کمی کم سروصداتر از دیگر خودروها است زیرا در هنگام تخته گاز، چهار دسی بل سروصدای کمتری نسبت به دومین خودروی ساکت این رقابت دارد. کارکرد پیشرانهٔ ۲ لیتری توربوشارژ فورد در استفاده های روزانه تقریباً غیرقابل احساس است و آرامشی را به خودرو می دهد که در هیچ کراس اوور دیگری در این آزمایش وجود ندارد. اج همچنین دومین صندلی عقب بزرگ را هم در این گروه دارد که سه بزرگ سال را به راحتی در خود جای می دهد. با ۳۷۲ نیوتن متر گشتاور در دور ۳ هزار rpm، فورد روی کاغذ جذاب به نظر می رسد اما در شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر و مسافت ۴۰۰ متر (به ترتیب ۶.۸ ثانیه و ۱۵.۳ ثانیه)، خودروی میانی گروه محسوب می شود.

اج روی جاده نوسان و تکان های زیادی دارد اما در پیچ ها پایداری آن بهتر می شود. کراس اوور میان سایز فورد با ۰.۸۳ جی، دومین شتاب جانبی برتر گروه را دارد اما با وزنی نزدیک به ۲ تن، سنگین ترین خودروی جمع محسوب می شود. این وزن زیاد وقتی در کنار ضعیف ترین ترمزهای این رقابت قرار می گیرد، زودتر از خودروهای دیگر بوی لنت ها را درمی آورد. اج در کوهستان ها حتی از مورانو که نمی تواند به اندازهٔ کافی سریع پیش برود هم ترسناک تر و ملال آورتر است. علاوه بر این، همهٔ آزمایش کنندگان از ارتفاع زیاد کاپوت، داشبورد طولانی و محل قرارگیری ناشیانهٔ کنترل کننده ها نیز شکایت داشتند.

مقام سوم: شورلت بلیزر

محاسن: کنترل و پاسخگویی خوب، سرعت زیاد، هندلینگ عالی

معایب: قیمت گران، خشن ترین سواری، معکوس دادن های خشن

نتیجه: کراس اووری برای به آتش کشیدن جاده ها و پس انداز خریداران

بلیزر در این رقابت برتری های زیادی بر دیگر شرکت کنندگان دارد. مثلاً در ترمز از سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت، سرعت اسلالوم و چسبندگی جانبی بهترین است و از همه مهم تر فرمان دقیق و پاسخ سریع به پدال ترمز موجب شده بهترین کنترل بدنه را داشته باشد. همچنین کراس اوور میان سایز شورلت در سرعت های بالا آن قدر راحت پیچ ها را طی می کند که گویی توسط مهندسینی تنظیم شده که بیش از همه به دینامیک شاسی اهمیت می دهند. در کوهستان نیز بلیزر شایسته ترین رانندگی را داشت و بیشترین نمرات را گرفت حتی با وجود رینگ های ۲۱ که بزرگ ترین رینگ ها در این رقابت بودند و موجب پرسروصداترین سواری شده بودند. بلیزر ظرف ۶.۳ ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت رسید و مسافت ۴۰۰ متر را در ۱۵ ثانیه طی کرد و دومین خودرو آزمایش لقب گرفت.

در داخل بلیزر نیز صفحه آمپر، نشانگرها و نمایشگر لمسی همگی کاملاً مدرن هستند و بسیاری از قطعات آشنا هستند مثلاً کنترل کننده های دما که روی دریچه های تهویه قرار گرفته اند با کامارو مشترک هستند اما خود دریچه ها در ارتفاعی پایین هم سطح زانوی سرنشینان قرار دارند. رو دری ها اما از جنس پلاستیک خشک هستند که کیفیتی در حداکثر رقبا خصوصاً آن هایی که در رتبه های بالاتر قرار گرفته اند ندارند؛ اما مشکل اصلی بلیزر قیمت آن است آن هم در کلاسی که برای اکثر خریداران ارزش و هزینه اهمیت بیشتری نسبت به هندلینگ دارد. بلیزر RS موردبررسی ما ۲۶۸۰ دلار گران تر از دومین خودروی گران این جمع و تقریباً ۱۱ هزار دلار گران تر از سانتافه است که ارزان ترین عضو گروه محسوب می شود؛ بنابراین هرچند از جنرال موتورز به خاطر ساخت کراس اووری با هندلینگ عالی قدردانی می کنیم اما نمی توان از قیمت بالای آن چشم پوشی کرد.

مقام دوم: هیوندای سانتافه

محاسن: قیمت ارزان، مملو از تجهیزات

معایب: احساس کنترل ناخوشایند، پویایی معمولی

نتیجه: ساده، قابل استفاده و اقتصادی، این انتخاب خانوادگی کاربردی است

سانتافه در این آزمایش همان کاری را انجام داده که هیوندای به مدت یک دهه به خوبی انجام داده است. هیچ شگفتی در مورد سانتافه وجود ندارد، هیچ احساس کنترل جادویی ندارد، از هیچ ترفندی در دیفرانسیل برای پیچیدن بهتر برخوردار نیست و در این گروه کمترین قدرت را دارد اما با همهٔ این ها، به اندازهٔ کافی در جاده خوب است. کراس اوور هیوندای همچنین با شتاب ۷.۵ ثانیه همراه با مورانو کِندترین عضو گروه است اما به لطف قیمت نمونهٔ موردبررسی که ۶ هزار دلار از دومین عضو ارزان قیمت جمع ارزان تر است، خود را در امتیازات بالا کشید.

طراحی داخلی هوشمندانه نیز به سانتافه کمک کرده تا همپای سایر اعضای گروه پیش رفته و فضای سرنشین و بار لازم برای رقابت را ارائه کند. سانتافه کوتاه ترین، باریک ترین و سبک ترین خودروی این رقابت است اما بیشترین فضا را در اختیار سرنشینان قرار می دهد. سیستم اطاعاتی-سرگرمی هیوندای نیز یکی از ساده ترین سیستم ها در صنعت خودروسازی برای استفاده است و ترکیب دلپذیر رنگ ها و متریال جذاب مثل رو سقفی منحصربه فرد، توجه آزمایش کنندگان را جلب کرد؛ بنابراین سانتافه در جایگاه دوم قرار می گیرد زیرا در جاده توانمند است، یک خودروی خانوادگی کاربردی است و ارزش بالایی دارد.

مقام اول: هوندا پاسپورت

محاسن: فضای بزرگ، خودرویی کوچک از پشت فرمان، سریع، قیمت مناسب

معایب: شیفتر دندهٔ دکمه ای

نتیجه: بهترین ترکیب از کارایی و لذت رانندگی با قیمت مناسب

میدانیم که برادر بزرگ تر پاسپورت یعنی پایلوت در رقابت با کراس اوورهای سه ردیفه رتبهٔ آخر را کسب کرد اما پاسپورت خودروی متفاوتی است که در برابر رقبای متفاوتی قرار گرفته است. علاوه بر این، کاهش اندازه به پلت فرم سبک جهانی هوندا امکان کنترل بهتر شاسی و موتور را داده است. با وجود ۴۰ میلی متر ارتفاع بیشتر نسبت به برادر سه ردیفهٔ خود، پاسپورت کنترل بدنهٔ خوبی دارد و مشکلات تعویض دندهٔ گیربکس نُه سرعته در حالت اتوماتیک وجود ندارد. پیشرانهٔ ۲۸۰ اسب بخاری V۶ هوندا نیز حتی با وجودی که بهترین مصرف سوخت را در این گروه دارد، بهترین شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر و مسافت ۴۰۰ متر را هم به ارمغان آورد. در همین حال، علیرغم اینکه پاسپورت بیشترین ارتفاع را در بین این کراس اوورها دارد، هنوز هم می توان با آن بسیار سریع رانندگی کرد.

با وجودی که پاسپورت در این رقابت پیروز شد اما چند ایراد هم در آن پیدا کردیم. مثلاً شیفتر دندهٔ دکمه ای آن حتی بعد از گذشت روزها پشت فرمان هنوز هم آزاردهنده بود و وقت گیرترین کنترل کنندهٔ گیربکس در این رقابت محسوب می شد، رابط کاربری سیستم اطلاعاتی-سرگرمی هوندا چندان ایده آل نیست و در کابین پلاستیک ارزان قابل مشاهده کم نیست؛ اما از این ایرادات که بگذریم، هوندا تمام جزئیات لازم برای خانواده ها را در پاسپورت رعایت کرده است. ستون های خودرو نازک هستند، اتاق بسیار بزرگی دارد و بیشترین ظرفیت صندوق بار را در این رقابت ارائه می کند اما اگر این هم کافی نباشد، هوندا محفظه های کوچک خلاقانه ای را هم در قسمت های مختلف کابین تعبیه کرده است؛ بنابراین برای کسانی که به دنبال یک کراس اوور میان سایز خانوادگی هستند، هوندا پاسپورت بهترین است.

مشخصات فنی

منبع: Car&Driver

برچسب هاشورولت بلیزر فورد اج کراس اوور مقایسه خودروها نیسان مورانو هیوندای سانتافه