نبرد سه ردیفه های لوکس آمریکایی، کادیلاک XT۶ در برابر لینکلن اویاتور

وقت شما را تلف نمی کنیم. اگر قصد خرید یک کراس اوور سه ردیفهٔ لوکس آمریکایی را دارید خرید یک کادیلاک XT۶ بجای لینکلن اویاتور اشتباهی پشیمان کننده خواهد بود. از لحاظ قیمت این دو خودرو تقریباً در یک سطح هستند زیرا قیمت پایهٔ هردو از زیر ۶۰ هزار دلار آغاز می شود درحالی که در نمونه های موردبررسی، قیمت لینکلن به ۷۴,۹۲۰ دلار و کادیلاک به ۷۳,۰۴۰ دلار رسیده است. همچنین هردو کراس اوور نقاط قوت و ضعف خود را دارند اما تقریباً با هر معیار ذهنی و عینی، اویاتور تجربهٔ برتری از یک کراس اوور سه ردیفهٔ لوکس را ارائه می کند. چرا؟ در ادامه خواهید فهمید.

قوای محرکه

هردو کراس اوور از پیشرانه های V۶ آلومینیومی بنزینی استفاده می کنند اما یکی از آن ها به دو توربوشارژر مجهز است درحالی که دیگری به طور طبیعی تنفس می کند. موتور تنفس طبیعی زیر کاپوت XT۶ قرار دارد و همان ۳.۶ لیتری V۶ آشنایی است که جنرال موتورز از آن در تعداد زیادی از محصولات بیوک، شورلت، کادیلاک و جی ام سی استفاده می کند. این موتور که در کنار یک گیربکس نُه سرعتهٔ اتوماتیک قرار گرفته است، ۳۱۰ اسب بخار قدرت و ۳۶۷ نیوتن متر گشتاور تولید می کند. پیشرانهٔ اویاتور اما از نوع ۳ لیتری V۶ توئین توربو با ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۵۶۲ نیوتن متر گشتاور است که وظیفهٔ انتقال نیروی آن بر عهدهٔ یک گیربکس ۱۰ سرعتهٔ اتوماتیک است. این همان پیشرانه ای است که زیر کاپوت فورد اکسپلورر ST هم قرار دارد.

اما با توجه به اینکه این ها کراس اوورهای سه ردیفهٔ خانوادگی هستند نه خودروهای اسپرت، آیا برخورداری قدرت بیشتر در آن ها اهمیت دارد؟ پاسخ مثبت است زیرا موتور اویاتور به دلیل پرخوران بودن، گشتاور بیشتری را در دورهای پایین تولید می کند اما در XT۶ باید بیشتر پدال گاز را فشرد تا دور موتور تنفس طبیعی آن افزایش یافته و به ۷۱۰۰ rpm برسد یعنی جایی که تمام توان خود را ارائه می کند؛ بنابراین نیازی نیست که موتور اویاتور به همان سختی کار کند، به آن اندازه دور بگیرد و آن قدر سروصدا و لرزش ایجاد کند تا بتواند همان سطح نیرو را ارائه کند. این موتور بی سروصدا سرعت ماشین را افزایش می دهد. علاوه بر این، منطق سنتی می گوید خودرویی با موتور قوی تر سوخت بیشتری مصرف می کند اما در اینجا این طور نیست زیرا طبق اعلام EPA، مصرف سوخت هردوی این کراس اوورها یکسان و به صورت ترکیبی برابر با ۱۱.۷ لیتر در هر صد کیلومتر است.

داخل

با قدم گذاشتن به کابین اویاتور، نمی خواستیم از آن خارج شویم. در اینجا از راننده با چرم نرم استقبال می شود و صندلی های جلو با ماساژور و تنظیم ۳۰ جهته، راحتی غیرقابل باوری دارند. کنترل کنندهٔ تنظیمات صندلی ها به سبک مرسدس روی بخش ابتدایی درها نصب شده است اما برای تنظیمات دقیق و انتخاب الگو و شدت ماساژ باید به منویی مراجعه کرد که به طور غیرمعمولی در آخرین صفحه از سیستم اطلاعاتی-سرگرمی تعبیه شده است. انتخاب دنده ها در اویاتور هم از طریق دکمه هایی قرار می گیرد که به سبک پیانو زیر دریچه های تهویه جای گرفته اند. صفحه آمپر خودرو تمام دیجیتالی و خلوت است درحالی که نمایشگر سربالای آن هم عریض تر، روشن تر از کادیلاک است و اطلاعات بیشتری را ارائه می کند.

در صندلی های ردیف دوم اویاتور فضای پای زیادی وجود دارد اما موهای افراد بلندقد به سقف می کشد که بخشی از آن به خاطر فضایی است که توسط سانروف پانورامیک اشغال شده است. در اینجا صندلی ها کمی باریک هستند و کنسول وسط ردیف دوم از پلاستیک ارزان قیمت ساخته شده است اما در این کنسول برای کنترل سیستم تهویه از ردیف دوم صندلی ها، کنترل تهویه و گرم کن صندلی های ردیف دوم و کنترل سیستم صوتی، صفحه نمایش لمسی زیبایی تعبیه شده است. سیستم صوتی اویاتور نیز شایستهٔ تحسینی جدی است. این سیستم که توسط Revel ساخته شده، از ۲۸ بلندگو برخوردار است که چهارتای آن ها روی سقف جای گرفته اند. علاوه بر این، همهٔ هشدارهای شنیداری اویاتور توسط ارکستر سمفونیک دیترویت ضبط شده اند.

البته کادیلاک هم سیستم مناسب برای رقابت با اویاتور را در اختیار دارد مثل سیستم صوتی Bose با ۳۴ بلندگو در سدان CT۶-V اما این سیستم در XT۶ ارائه نمی شود و نمونهٔ موردبررسی به سیستم صوتی Bose با ۱۴ بلندگو مجهز است. نمایشگر سیستم اطلاعاتی-سرگرمی هم در XT۶ کوچک تر است و انتخاب دنده های توسط یک جوی استیک مستطیلی صورت می گیرد که پس از هر حرکت به مرکز بازمی گردد و به همین دلیل با یک نگاه نمی توان فهمید که گیربکس در حالت خلاص قرار دارد یا دنده عقب. آمپر سوخت این ماشین از هشت LED کوچک تشکیل شده که خواندن آن ها سخت است و میزان سوخت را به خوبی نشان نمی دهد. همچنین هرچند کراس اوور لوکس کادیلاک در عایق صوتی کابین خوب عمل کرده اما نمی تواند با لینکلن رقابت کند.

در کابین کادیلاک مقدار زیادی فیبر کربن کار شده که کربن واقعی است اما مشکل اینجا است که XT۶ یک کراس اوور لوکس ۲ تنی است که لباسی از متریال سبک وزن الهام گرفته از خودروهای مسابقه ای را بر تن کرده و این با شخصیت یک کراس اوور خانوادگی سه ردیفه حتی در تیپ اسپرت همخوانی ندارد. بنابراین هیچ شکی نیست که در بین این دو ماشین، اویاتور کابین بهتری دارد زیرا نه تنها متریال آن باکیفیت تر است بلکه طراحی متفکرانه ای هم دارد و این دقیقاً همان راهی است که یک کابین لوکس باید رفته باشد.

هیچ کدام از این کراس اوورها در ردیف سوم از صندلی های استثنایی برخوردار نیستند و از لحاظ فضای سر و پا یکسان هستند اما کف ردیف سوم صندلی های لینکلن چند سانتیمتر بالاتر است و کادیلاک در این قسمت برتری جزئی دارد؛ بنابراین XT۶ برای صندلی های ردیف سوم انتخاب کمی بهتری است. همچنین هنگام خواباندن صندلی های دو ردیف عقب در کادیلاک، فضای کاملاً تختی فراهم می شود. البته هنگام باز بودن همهٔ صندلی ها، حجم صندوق بار اویاتور بیشتر است اما در صورت خواباندن صندلی ها، ردیف دوم کمی بالاتر قرار می گیرد.

رانندگی

هردو خودروی موردبررسی به سامانهٔ چهارچرخ محرک مجهز هستند اما بین معماری آن ها تفاوت بزرگی وجود دارد زیرا XT۶ بر اساس یک پلت فرم دیفرانسیل جلو ساخته شده و درواقع یک XT۵ کشیده است؛ بنابراین پایه و اساس این خودرو نسخه ای از پلت فرمی است که معرفی آن به سال ۲۰۰۲ بازمی گردد. از سوی دیگر اما اویاتور روی پلت فرم دیفرانسیل عقب کاملاً جدیدی ساخته شده که با نسل جدید فورد اکسپلورر مشترک است. طی چند دههٔ گذشته لینکلن چیز بیشتری از یک فورد با صندلی های چرمی نبود اما اینجا در مورد یک لینکلن کاملاً جدید صحبت می کنیم که تمایز کلیدواژهٔ آن است؛ بنابراین هرچند XT۶ در استخوان بندی خود با دیگر برندهای جنرال موتورز مثل شورلت اشتراک دارد و استخوان بندی اویاتور با فورد مشترک است اما لینکلن اشتراک گذاری پلت فرم را بهتر اجرا کرده است.

اویاتور با برخورداری از پلت فرم دیفرانسیل عقب جدید، توزیع وزن کمی بهتری دارد و مهم تر از آن، در ظرفیت بکسل هم برتری قابل توجهی دارد که برای یک کراس اوور بزرگ مزیت بزرگی است. این دو کراس اوور آمریکایی تقریباً طول یکسانی باهم دارند اما XT۶ هنگام رانندگی بسیار کوچک تر از رقیب خود احساس می شود. یکی از دلایل این موضوع فاصلهٔ محوری است زیرا محورهای کادیلاک ۱۶۳ میلی متر به هم نزدیک تر لینکلن هستند. علاوه بر این، چرخ های اویاتور در گوشه ها قرار گرفته اند اما XT۶ اوورهنگ های جلو و عقب کشیده تری دارد. این ویژگی ها به همراه ۲۰۰ کیلوگرم وزن کمتر، موجب شده XT۶ در تغییر مسیرها چابک تر احساس شود اما در سرعت های بالا به اندازهٔ اویاتور پایدار نیست.

در اویاتور هنگام ترمز گیری دماغه به سمت پایین متمایل می شود که این موضوع در XT۶ چندان مشهود نیست. علاوه بر این، بادی رول و حرکات بدنه هم در لینکلن بیشتر است اما سیستم تعلیق در جذب دست اندازهای کوچک یا آسفالت های خراب بهتر عمل کرده و راحت تر از کادیلاک است. کراس اوور لینکلن در داخل نیز بسیار ساکت تر بوده و صدای باد و تایرها کمتر به کابین وارد می شود.

نتیجه

اکنون باید واضح باشد که چرا در ابتدا گفتیم لینکلن اویاتور کراس اوور لوکس سه ردیفهٔ بهتری نسبت به کادیلاک XT۶ است. این برادر کوچک نویگیتور قوای محرکهٔ توانمندتری دارد، پالایش بیشتری دارد، کارآمد است، کابین آن از طراحی بهتر و متریالی که استاندارد بالاتری از کیفیت را وضع کرده اند برخوردار است و شاید رانندگی آن چندان هیجان انگیز نباشد اما تا حد قابل توجهی راحت تر است و می تواند چیزهای سنگین تری را یدک بکشد. علاوه بر این ها مهم ترین ویژگی یک خودروی لوکس یعنی تمایز هم به خوبی در اویاتور احساس می شود زیرا درحالی که XT۶ احساس یک شورلت فول آپشن با لباس جدید را دارد، اویاتور یک خودروی لوکس پالایش یافته است که در آن هیچ اثری از خودرویی که بر اساس آن ساخته شده یعنی فورد اکسپلورر قابل تشخیص نیست.

مشخصات فنی

منبع: MotorTrend