نبرد تویوتا سوپرا، ب ام و M۲، پورشه کیمن و موستانگ شلبی GT۳۵۰

در این نبرد سخت و جذاب، چهار خودروی اسپرت گرد هم جمع شده اند که همگی حدود ۶۰ هزار دلار قیمت دارند، ظرف تقریباً چهار ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می رسند و روی لذت و رضایت رانندگی تمرکز دارند. این خودروها نمایانگر بهترین کار سازندگان خود از گذشته تا به امروز هستند. ب ام و M۲ کامپتیشن نزدیک ترین خودرو به جانشین معنوی M۳ نمادین نسل E۳۰ است. فورد موستانگ شلبی GT۳۵۰ نام ۵۳ ساله ای است که هنوز هم در نقطهٔ اوج ماسل کارها قرار دارد.

پورشه کیمن هرچند امسال ۱۳ ساله شده است اما نام خود را در کتاب های تاریخ به عنوان یکی از خالص ترین خودروهای رانندهٔ قرن بیست و یکم ثبت کرده است؛ و نهایتاً تویوتا سوپرا هم پس از ۱۷ سال غیبت بازگشته و خاطرات دورانی را بیاد می آورد که ژاپن می توانست خودروی اسپرتی را با سرعت و چابکی مشابه دیگر سازندگان تولید کند. این خودروها همچنین بخشی از گذشتهٔ Car & Driver هم هستند زیرا باهم تاکنون ۱۸ بار جایزهٔ ۱۰Best را کسب کرده اند.

هرچند ممکن است نام این خودروهای اسپرت تاریخچه ای طولانی داشته باشد اما این ها پیشتازان عملکرد مدرن هستند. M۲ پسوند کامپتیشن را اوایل سال جاری به دست آورد یعنی هنگامی که مونیخی ها آن را به یک پیشرانهٔ شش سیلندر خطی توئین توربوی جدید با ۴۱۰ اسب بخار قدرت مجهز کردند که ۴۰ اسب بخار قدرت بیشتری نسبت به نسخهٔ معمولی دارد. باواریایی ها همچنین سیستم فرمان و دیفرانسیل لغزش محدود خودرو را هم از نو تنظیم کردند. نمونهٔ مورد آزمایش با قیمت ۶۴,۱۴۵ دلار، به گیربکس شش سرعتهٔ دستی، رنگ نارنجی متالیک و پکیج رانندهٔ M مجهز است که حداکثر سرعت آن را از ۲۵۰ کیلومتر به ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت افزایش می دهد.

ممکن است تغییرات موستانگ شلبی GT۳۵۰ مدل ۲۰۱۹ جزئی به نظر برسند اما لاستیک های استاندارد جدید میشلن پایلوت اسپرت کاپ ۲، کالیبراسیون مجدد سیستم فرمان و تنظیم دوبارهٔ تعلیق، هنگام نشستن پشت فرمان تأثیر محسوسی دارند. البته پیشرانهٔ ۵.۲ لیتری V۸ میل لنگ خطی بدون تغییر باقیمانده و همچنان ۵۲۶ اسب بخار قدرت تولید می کند و انتقال نیروی آن صرفاً توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی صورت می گیرد. قیمت شلبی مورد آزمایش ۶۴,۸۶۰ دلار بوده و به پکیج هندلینگ ۸۵۰ دلاری مجهز است که برای داون فورس بیشتر، فلپ هایی را به اسپویلر عقب اضافه می کند.

۷۱۸ کیمن با قیمت پایهٔ ۵۶,۳۵۰ دلار، دومین خودروی ارزان قیمت این رقابت از لحاظ قیمت پایه محسوب می شود اما آپشن ها قیمت آن را به ۷۲,۶۰۰ دلار رسانده و اسپرت موتور وسط پورشه را به گران ترین خودروی جمع تبدیل کرده اند. گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک دوکلاچهٔ ۳۲۱۰ دلاری که جایگزین نمونهٔ شش سرعتهٔ دستی عالی شده، کمک فنرهای تطبیقی ۱۷۹۰ دلاری، ناوبری ۱۷۸۰ دلاری، رینگ های ۱۹ اینچی ۱۵۹۰ دلاری و پکیج ۲۶۱۰ دلاری Sport Chrono از گران ترین آپشن های این ماشین هستند. کیمن با پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر تخت توربوشارژ ۳۰۰ اسب بخاری خود، کوچک ترین و ضعیف ترین موتور را در بین این خودروها دارد اما از همهٔ آن ها سبک تر است.

نسل جدید سوپرا توسط ب ام و مهندسی شده و تویوتا مسئولیت طراحی ظاهری و تنظیم نهایی آن را بر عهده داشته است. تمامی مدل های این خودرو به پیشرانهٔ ۳ لیتری شش سیلندر خطی توربوشارژ ساخت ب ام و با ۳۴۰ اسب بخار قدرت، گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک، دیفرانسیل لغزش محدود و کمک فنرهای تطبیقی مجهز هستند. قیمت پایهٔ سوپرا از ۵۰,۹۴۵ دلار آغاز می شود اما نمونهٔ مورد آزمایش یکی از ۱۵۰۰ دستگاه سری لانچ ادیشن است که به رینگ های فورج کاری شدهٔ مشکی مات و تریم فیبر کربنی داخلی به همراه پکیج کمک رانندهٔ ۱۱۹۵ دلاری مجهز است و همهٔ این ها قیمت آن را به ۵۷,۴۰۰ دلار رسانده اند.

برای فهمیدن اینکه با ۶۰ هزار دلار چه نوع عملکردی ارائه می شود و کدام خودرو سزاوار پرداخت این مبلغ است، ما در جاده های بسیار باریک پارک ملی سی یرا نوادا با آن ها به رانندگی پرداختیم. در این منطقه مسیرهایی وجود دارد که محدودیت سرعت تنها ۹۰ کیلومتر بر ساعت است. زیر سایهٔ درختان انبوه این منطقه، چهار قهرمان پرفورمنس را پیدا کردیم که هرکدام توانایی های استثنایی خود را دارند و هیچ کدام سزاوار باخت در این رقابت نبودند اما مجبوریم یک بازنده و فقط یک برنده داشته باشیم.

مقام چهارم: ب ام و M۲ کامپتیشن

محاسن: پیشرانهٔ هیولا، آسان برای رانندگی و کاربردی برای استفاده های روزانه

معایب: ترمزهای غیرقابل اعتماد، فرمان بی روح

نتیجه: بهترین خودرو در سبد محصولات ب ام و باید خودروی بهتری برای رانندگی باشد

حتی بهترین محصول مونیخی ها هم در برابر احساس ناخوشایند فرمان که همهٔ ب ام وهای مدرن را آزار می دهد مصون نیست. در M۲ کامپتیشن بازخورد فرمان مشابه بازی فورزا است و گویی راننده هیچ ارتباطی با فرمان ندارد. علاوه بر این، پدال ترمز غیرقابل پیش بینی هم به طور پیوسته اعتماد راننده را از خودرو سلب می کند. مثلاً در پیچ های تنگ گاهی به خاطر پدال ترمز سفت و غیر پاسخگو غافلگیر می شدیم و احساس می شد خطوط ترمز با بتون پُر شده است. این معمولاً به خاطر سیستم ABS است که فکر می کند چسبندگی پایین است؛ اما حتی اگر این مشکل هم در M۲ وجود نداشت، بازهم نمی توانست روی سکوی رتبه های اول تا سوم قرار گیرد زیرا با ۴۷.۲ متر، بیشترین مسافت توقف از سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت و با ۱.۰۱ جی، کمترین شتاب جانبی را در پیست به ثبت رساند.

اما این کوپهٔ آلمانی به لطف ۴۱۰ اسب بخار قدرت، در خط مستقیم به راحتی سرعت می گیرد و درحالی که شلبی GT۳۵۰ برای یک لانچ خوب تقلا می کرد، M۲ با ۱۲.۴ ثانیه، سریع ترین خودروی این رقابت در مسافت ۴۰۰ متر لقب گرفت. پیشرانهٔ این ماشین نیز همواره آمادهٔ حمله است. هرچند سوپرا و کیمن زودتر به اوج گشتاور خود می رسند و نقطهٔ کات آف شلبی هم ۶۵۰ rpm از ردلاین ۷۶۰۰ rpm ب ام و بیشتر است اما پیشرانهٔ M۲ گسترده ترین بازهٔ ارائهٔ قدرت را دارد که آن را به شریکی عالی برای گیربکس شش سرعتهٔ دستی آن تبدیل کرده است. این موشکی که در سینهٔ M۲ قرار گرفته حتی در صورت انتخاب دندهٔ اشتباه هم سریعاً دور گرفته و صدایی مثل یک موتور تنفس طبیعی تولید می کند.

M۲ کامپتیشن به همان اندازه که برای استفاده در پیست مناسب است، قابلیت استفاده های روزانه را هم دارد. دید عالی، فضای بار کافی و صندلی های عقبی که به طور شگفت انگیزی جادار هستند، ترکیب منحصربه فردی را در بین اعضای این گروه پدید آورده اند. این خصوصیات ب ام و را به گزینه ای قانع کننده برای کسی تبدیل می کند که هنگام خرید کوپه ای با شتاب چهار ثانیه، کارایی را هم در لیست اولویت های خود قرار داده است.

مقام سوم: پورشه ۷۱۸ کیمن

محاسن: تجربه ای حتی فوق العاده تر از اعداد، گیربکس اتوماتیک هوشیار و پیشگو

معایب: چهار سیلندر با قیمت هشت سیلندر، تنها خودروی این جمع که می تواند قدرت بیشتری داشته باشد

نتیجه: پورشه همیشه پیروز نیست

کیمن با ۱۴۲۵ کیلوگرم وزن، خودروی سبکی است آن هم نه فقط در این آزمایش یا در بین خودروهای اسپرت بلکه در مقایسه با تمام خودروهای حاضر در بازار ایالات متحده. این وزن سبک اجازه می دهد پورشه کارهای بیشتری را با اسب بخار کمتری انجام دهد. ۷۱۸ پایه شانه به شانهٔ خودروهایی پیش می رود که برای انجام همان کار به قدرت و سوخت بیشتری نیاز دارند. کیمن با چنین وزن سبکی، ظرف ۴۳.۶ متر از سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت متوقف شد، شتاب جانبی ۱.۰۶ جی را به ثبت رساند و در بین مخروط های تست اسلالوم با سرعت ۸۱ کیلومتر بر ساعت حرکت کرد که از بهترین عملکردهایی است که تاکنون دیده ایم و همهٔ این کارها را با باریک ترین لاستیک های این گروه انجام داد.

البته مطمئناً همه چیز در اعداد خلاصه نمی شود. فرمان ۷۱۸ کاملاً مطیع راننده بوده و از همهٔ دستورات او بدون معطلی پیروی می کند. این فرمان همچنین گزارش مستمری از شرایط مسیر و چیزی که زیر لاستیک های جلو می گذرد را در اختیار راننده قرار می دهد. به لطف اعتمادبه نفسی که این سیستم فرمان فراهم می کند، استفاده از نهایت توانایی های پورشه برای هرکسی آسان خواهد بود؛ اما علاقهٔ ما فقط زمانی به کیمن کم می شود که عقلانی تر در مورد آن فکر می کنیم زیرا دشوار است که ۷۲ هزار دلار را برای خرید خودرویی پرداخت کنیم که تعداد سیلندرهای آن با فیات ۵۰۰ برابر است. البته موتور چهار سیلندر تخت پورشه در مقایسه موتور شش سیلندر خطی ب ام و و V۸ فورد روان تر است، به ۷۴۰۰ rpm می رسد و ۳۰۰ اسب بخار قدرت ارائه می کند اما این پیشرانه هیچ ویژگی خاص تری نسبت به موتور فولکس واگن گلف GTI با قیمت ۲۸ هزار دلاری ندارد.

ما پورشه را با سه پدال ترجیح می دهیم اما گیربکس دوکلاچهٔ PDK پورشه به قدری بااستعداد است که باعث می شود در طرز تفکر خود بازنگری کنیم. با قرار دادن خودرو روی حالت اسپرت پلاس، این گیربکس هفت سرعته دندهٔ مناسب را برای هر پیچی انتخاب پیدا می کند تا جایی که گویی از قبل می داند راننده کجا می خواهد برود. پرداخت ۳۲۱۰ دلار برای گیربکس PDK تقریباً مثل اضافه کردن ۵۰ اسب بخار به قدرت موتور است. به همین دلیل درحالی که فورد که با تنها ۳.۳ کیلوگرم وزن در هر اسب بخار، بهترین نسبت قدرت به وزن را در این رقابت دارد، در مسافت ۴۰۰ متر فقط ۰.۳ ثانیه از پورشه که با ۴.۷ کیلوگرم به هر اسب بخار بدترین نسبت قدرت به وزن را دارد سریع تر است. این پورشه لیاقت پیشرانه ای هم طراز با شاسی و قیمتش را دارد.

مقام دوم: تویوتا سوپرا

محاسن: بازیگوشی به شیوه ای که تعداد کمی از خودروهای اسپرت هستند، تنظیم تویوتا حتی وقتی سریع رانندگی نمی کنید هم همچنان سرگرم کننده است

معایب: از کابین کوچک آن دید به بیرون دشوار است، ظاهر آن از فیلم های هیولایی قدیمی آمده است

نتیجه: خرید این تویوتا با قیمت ۵۷,۴۰۰ دلار معاملهٔ خوبی است

سوپرا در برابر کیمن مثل شورلت کوروت است در برابر پورشه ۹۱۱. این خودروی اسپرت باز متولدشدهٔ تویوتا هیجانات مشابهی با کیمن را با تخفیفی پنج رقمی ارائه می کند اما با این حال بسیاری از خریداران پورشه هرگز آن را در نظر نمی گیرند. رانندگی سوپرا مثل یک مزدا میاتا با اندازه ای بزرگ تر است؛ مانند میاتا در این خودرو هم حرکات بدنه بیشتر از چیزی است که انتظار می رود اما بادی رول آن نوعی از بازخورد را ارائه می کند که در اغلب خودروهای مدرن وجود ندارد. این موضوع احساس سرعت را تقویت می کند و اصلی ترین دلیلی است که سوپرا اینقدر بازیگوش احساس می شود حتی با اینکه شتاب جانبی ۱.۰۵ جی را در پیست ثبت کرد که از برخی از رقبا کمتر است.

سوپرا از دور ۲۰۰۰ rpm تا ۴۵۰۰ rpm گشتاور زیادی را ارائه می کند و خودرو خصوصاً هنگام خروج از پیچ ها مشتاق بکسوات و چرخاندن تایرهای خود است. البته در این حالت سیستم کنترل پایداری خودرو را در جهت صحیح قرار می دهد و هنوز هم اجازه می دهد تا موتور همچنان سرعت را افزایش دهد. افزایش دنده های گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک ZF نیز به همان اندازهٔ گیربکس PDK پورشه رضایت بخش است و کمک کرد تا سوپرا ظرف چهار ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد؛ اما در معکوس دادن ها، این گیربکس سنتی فاقد تطبیق دور موتور گیربکس دوکلاچهٔ کیمن است و به همین دلیل کم کردن دنده ها با قطع ناگهانی گاز همراه است.

کابین سوپرا نیز به اندازهٔ متروی توکیو در ساعات شلوغی تنگ احساس می شود. در سمت راننده، آینهٔ بزرگ و ستون A دید سمت چپ را مسدود می کنند و هنگامی که به راست نگاه می کنیم، آینهٔ عقب و نمایشگر سیستم اطلاعاتی-سرگرمی بالای داشبورد جلوی دید را گرفته اند. البته همین کابین تنگ این احساس را ایجاد می کند که سوپرا تقریباً به اندازهٔ میاتا کوچک، سبک و زیرک است اما با غرش یک موتور شش سیلندر خطی و قدرت مناسب برای یک خودروی اسپرت.

مقام اول: فورد موستانگ شلبی GT۳۵۰

محاسن: صدا و عصبانیت یک هشت سیلندر ۸۲۵۰ rpm، واکنش مشابه خودروهای مسابقه ای، کوهی از چسبندگی

معایب: سواری شلوغ، توجه پلیس را همه جا جلب می کند

نتیجه: هیچ خودروی دیگری مثل این وجود ندارد

شلبی GT۳۵۰ با چهره ای خشن و خطوط مسابقه ای روی بدنه، حتی وقتی پارک است هم قوانین را نقض می کند اما هنگام حرکت، موتور هشت سیلندر ۸۲۵۰ rpm و چسبندگی فراوان، این نقض قوانین را بیشتر می کند. با کمترین نسبت قدرت به وزن در این رقابت، شلبی خصوصاً در مسافت ۴۰۰ متر باید سریع ترین خودرو باشد اما احتمالاً سیستم کلاچ در این GT۳۵۰ مورد آزمایش فرسوده شده است زیرا در این رقابت نتوانست به خوبی لانچ کند و مسافت ۴۰۰ متر را ۰.۲ ثانیه کُندتر از آخرین GT۳۵۰ که آزمایش کرده ایم طی کرد. از سوی دیگر اما طبیعی است که پیشرانهٔ تنفس طبیعی فورد فاقد گشتاور موتورهای توربوشارژ رقبا است و به همین دلیل غالباً باید دنده های گیربکس شش سرعتهٔ آن را تعویض کرد.

GT۳۵۰ با برخورداری از ۱.۰۸ جی شتاب جانبی، در پیست کاملاً متعادل بوده و به اندازهٔ کیمن سریع است. لاستیک های کاپ ۲ این خودرو اطلاعات مسیر را در هر لحظه در اختیار راننده قرار می دهند. پدال ترمز نیز به کوچک ترین فشار واکنش نشان می دهد و لاستیک های میشلن باعث می شود موستانگ کوچک تر احساس شود. این خودرو بیش از ۳۰۰ کیلوگرم سنگین تر و بیش از ۴۰۰ میلی متر کشیده تر از کیمن است اما GT۳۵۰ در پیست دایره ای پورشه را مغلوب کرد و در آزمون اسلالوم هم پابه پای آن پیش رفت. به همین دلیل، هرچند این شلبی از لحاظ قیمت با خودروهای این آزمایش قابل مقایسه است اما برای رقابت عادلانه تر به ۹۱۱ یا کوروت نیاز داریم.

البته راندن این خودروی ویژه هزینه های خاص خود را دارد مثل لاستیک های گران قیمت مخصوص پیست آن که ۱۶ هزار کیلومتر دوام دارند و بعد باید با پرداخت ۱۷۴۲ دلار تعویض شوند؛ اما شلبی GT۳۵۰ بدون شک ارزش این هزینه ها را دارد. برخلاف پیشرانهٔ V۶ توئین توربوی فورد GT که با پیکاپ رپتور مشترک است، این موتور ۵.۲ لیتری فقط در سینهٔ GT۳۵۰ قرار می گیرد و در هیچ موستانگ دیگری پیدا نمی شود؛ بنابراین، کشش و دور گیری نیروگاه این ماشین در هیچ خودروی دیگری وجود ندارد. علاوه بر این، لاستیک ها و صندلی های شلبی هم متعلق به پیست هستند که این یعنی بدون استرس می توان در جاده های کوهستانی حرکت کرد. هیچ خودروی اسپرتی به اندازهٔ موستانگ شلبی GT۳۵۰ خالص و زنده نیست.

مشخصات فنی

منبع: Car&Driver