مکس ورشتاپن، سریال بدشانسی های خود را در این مسابقه به نمایش گذاشت. مکس ابتدا توانسته بود پول پوزیشن را از آن خود کند اما بررسی داوران نشان داد که او در زمان اهتزاز پرچم زرد، سرعت خود را کاهش نداده و بنابراین سه رده جریمه شد. خط نخست به لکلرک و پشت سر او فتل رسید و همیلتون هم جلوی ورشتاپن مسابقه را استارت زد.
ابتدای مسابقه هم با حوادث گوناگونی همراه شد. اولین برخورد بین ورشتاپن و همیلتون اتفاق افتاد که باعث خروج آنها از پیست شد. کمی بعد فتل و لکلرک هم برخوردی با هم داشتند بدشانسی بعدی ورشتاپن، ترکیدن تایر عقب او بود که باعث شد تا رده آخر مسابقه نیز سقوط کند.
استراتژی بیشتر تیم ها تنها یک پیت استاپ بود و در این بین همیلتون پیش از رقبا این کار را انجام داد. درحالی که فتل و بوتاس ده دور دیرتر این کار را انجام دادند. البته فتل طرف چندانی از این استراتژی فراری نبست و فاصله اش با رقبا را از دست داد. بدتر از آن پیت استاپ لکلرک بود که بیش از 6 ثانیه طول کشید و برتری او را به طور کامل برباد داد.
در این بین همه چیز به انتهای مسابقه بستگی داشت زیرا تایرهای همیلتون پیشتاز فرسوده تر از رقبا می شد. با نزدیک شدن مسابقه به دورهای پایانی، هیجانان نیز بیشتر می شد. بوتاس خود را کاملاً به فتل نزدیک کرده بود و حتی در فاصله دی آر اس آن هم قرار گرفت. لکلرک نیز با سریع ترین دورهایی که زد، قسمتی از فاصله اش را جبران کرد. اما با قفل شدن چرخ جلو در هنگام ترمزگیری، تمام این زحمات بر باد رفت.
سرانجام همیلتون که از تعویض زودهنگام تایرهایش نیز گلایه داشت، توانست با حفظ برتری خود و عدم توانایی رقبا در رسیدن به او، به راحتی مقام نخست را از آن خود کند. سباستین فتل نیز دوم شد و بوتاس هم که تلاش هایش برای عبور از فتل جواب نداد، سکوی سوم را کسب کرد.
استراتژی های اشتباه و اشتباهات فردی رانندگان فراری باعث شد که رتبه های اول و دوم آن ها تا نیمه مسابقه و پیش از پیت استاپ به دوم و چهارم تبدیل شود. همیلتون با این امتیازات نتوانست قهرمانی زودهنگام این فصل خود را در همین مسابقه تثبیت و مسجل کند اما کیست که چیزی غیر از این را انتظار داشته باشد.
ورشتاپن هم که با وجود بدشانسی توانست خود را به رتبه ششم برساند، بهترین راننده از دید تماشاگران این مسابقه شناخته شد.
ویدئوی این مسابقه به محض آماده شدن به این مطلب افزوده خواهد شد.
