مینی کوپر هاردتاپ با عرضه در سال ۱۹۵۹ به یک جادوی مهندسی بدل شد زیرا قوای محرکه ی جمع وجور آن که از طراحی عرضی و دیفرانسیل جلو استفاده کرده بود در فضای بسیار کمی جای می گرفت. این طراحی به سرنشینان اجازه می داد علیرغم ابعاد بسیار کوچک بدنه، فضای خوبی در کابین داشته باشند.
اگرچه نسل اول این خودرو به عنوان محصولی برای حمل ونقل مردم قیمت بالایی نداشت اما مینی از نظر پرفورمنس هم فوق العاده ظاهر شد. مدل مسابقه ای جان کوپر کاملاً خبرساز شد و مینی کوپر به دنیا آمد. پیشرانه ی پرحجم تر و ترمزهای بهتر باعث شدند مینی یک خودروی کامل برای رقابت های رالی و پیست باشد.
مینی در اواخر دهه 60 میلادی به موفقیت زیادی دست یافت اما برای مدت طولانی به محاق رفت. طراحی جمع وجور این خودرو تا سال 2000 ادامه یافت اما شکل کلاسیک خودرو هرگز محو نشد. اولین تغییر بزرگ در مینی کوپر زمانی رخ داد که ب ام و آن را از گروه روور خرید و تصمیم گرفت مینی را به عنوان برندی جداگانه روانه میدان کند.
اولین نسل مینی به نماد صنعت خودروی بریتانیا در دهه ی ۶۰ میلادی تبدیل شده است. حتی پس از آن زمان نیز این خودرو تا سال ۲۰۰۰ باقی ماند و تغییرات خیلی بزرگی را تجربه نکرد. ب ام و چند سال بعدتر مینی را احیا نمود و یک برند کاملاً جدید را راه اندازی کرد.
هنرمندان با استعداد Budget Direct این تصاویر از سیر تغییرات کابین مینی در طول سالیان گوناگون را تهیه کرده اند. تصاویر با چیزهای کاملاً ساده ای همچون پشت آمپر تنها و گرد روی داشبوردی ساده شروع می شوند. به مدت چندین سال مینی از پشت آمپرهای نصب شده در وسط داشبورد استفاده می کرد و ب ام و هم همین طراحی را زنده کرد.
نسل اول: سال های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۷
نسل دوم: سال های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۰
نسل سوم: سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۶
نسل چهارم: سال های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۰
نسل پنجم: سال های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۰
نسل ششم: سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶
نسل هفتم: سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۳
نسل هشتم: سال های ۲۰۱۳ تاکنون
