تجربهٔ رانندگی با نسل جدید سانگ یانگ کوراندو، تلاشی برای دیده شدن

سانگ یانگ کوراندو در طول تاریخ ۳۶ سالهٔ خود تحولات بزرگی را تجربه کرده است. این خودرو در سال ۱۹۸۳ به عنوان نسخهٔ بازتولید شده از جیپ CJ-۷ متولد شد و سیزده سال بعد به یک آفرودر عجیب تبدیل شد. نسل سوم کوراندو اما که در سال ۲۰۱۱ به بازار آمد، به شاسی بلند بسیار مدرن تری مبدل گشت و سانگ یانگ همین فرمول را در نسل جدید این خودرو که با مدل ۲۰۱۹ به بازار آمده نیز حفظ کرده است.

بااین حال هرچند فرمول این نسل تغییری نکرده اما خودروی کاملاً جدیدی است زیرا پلت فرم جدیدی زیر پوست آن قرار گرفته که ویژگی های فنی و تکنولوژی های جدیدی را در خود جای داده است؛ اما کوراندو کار بسیار سختی را در پیش دارد زیرا این کلاس بسیار شلوغ و رقابتی است. نیسان قشقایی همچنان پرفروش ترین خودروی این بخش است درحالی که اشکودا کاروک، پژو ۳۰۰۸ و تویوتا رافور هم گزینه های قابل توجهی هستند. همچنین رقبای هم وطن یعنی کیا اسپرتیج و هیوندای توسان هم در این بازار حضور دارند. پس چرا باید کوراندو را انتخاب کرد؟

طراحی بیرونی کوراندو امیدوارکننده است. نسل قبلی این خودرو توسط جیوجیارو طراحی شده بود اما همانند کپی ناقصی از اوپل موکا به نظر می رسید و فاقد یک طراحی کلاسیک ایتالیایی بود. نسل جدید اما توسط خود سانگ یانگ طراحی شده و اطوکشیده و تیزتر از قبل به نظر می رسد خصوصاً با توجه به اینکه ارتفاع یکسانی با نسل قبلی دارد و فقط ۴۰ میلی متر کشیده تر است؛ اما همانند بیرون، کابین کوراندو هم تحول بزرگی را نسبت به قبل تجربه کرده است. طرح هوشمندانهٔ این قسمت جذاب تر از قشقایی است و هرچند پلاستیک خشک زیادی در آن بکار رفته اما همهٔ دکمه ها کاملاً مستحکم احساس می شوند.

کوراندو از لحاظ فناوری های داخلی هم بالاتر از نیسان قرار می گیرد. تیپ های بالایی این ماشین بجای صفحه آمپر آنالوگ سنتی به یک نمونهٔ دیجیتالی ۱۰.۲۵ اینچی مجهز هستند که مثل سیستم کابین مجازی آئودی از تنظیمات نمایش مختلفی برخوردار است و می تواند اطلاعات رانندگی، سیستم اطلاعاتی-سرگرمی و ناوبری را به شیوه های مختلف به نمایش درآورد. این صفحه آمپر از طریق دکمه های روی فرمان به راحتی کنترل می شود و گرافیک آن کاملاً روشن و واضح است.

نمایشگر سیستم اطلاعاتی-سرگرمی نیز بسته به تیپ ها متفاوت است و شامل نمونه های هشت یا نُه اینچی می شود. هردوی این نمایشگرها از منوهای واضحی برخوردار بوده و دستورات لمسی سریعاً پاسخ می دهند. همچنین هرچند نمایشگر کوچک تر فاقد ناوبری داخلی است اما از اپل کارپلی و اندروید اتو پشتیبانی می کند. در این کراس اوور کره ای سرنشینان عقبی از فضای پای زیادی برخوردارند و فضای سر آن هم بیشتر از حد متوسط این کلاس است. خودروی موردبررسی در صندوق بار از چرخ زاپاس اندازه اصلی برخوردار بود که هرچند برای بسیاری مفید است اما موجب کاهش حجم صندوق به ۴۰۷ لیتر می شود. بدون این چرخ زاپاس، کل ظرفیت به ۵۵۱ لیتر می رسد که رقمی رقابتی در این کلاس است.

نسل جدید کوراندو در ابتدا فقط با یک پیشرانه به بازار عرضه می شود که از نوع ۱.۶ لیتری دیزلی با ۱۳۴ اسب بخار قدرت است؛ اما اواخر امسال یک موتور ۱.۵ لیتری بنزینی توربو با ۱۶۱ اسب بخار قدرت هم برای آن ارائه خواهد شد؛ اما سانگ یانگ فقط موتورهای درون سوز را برای این خودرو در نظر نگرفته زیرا تا پایان سال ۲۰۲۰ نسخهٔ تمام الکتریکی کوراندو هم به بازار خواهد آمد تا امکان رانندگی بدون تولید آلایندگی را فراهم کند. فعلاً مشخصات کامل این نسخه تأیید نشده اما به گفتهٔ سانگ یانگ، از بُردی ۴۰۰ کیلومتری برخوردار خواهد بود.

هنگام چرخاندن سوئیچ نسخهٔ دیزلی کوراندو (تیپ بالایی اولتیمیت به استارت دکمه ای مجهز است) پیشرانه با صدای کمی ناخوشایندی روشن می شود که این موضوع در هنگام حرکت هم برطرف نمی شود زیرا هنگام شتاب گیری های سخت صدای بیشتری از موتور برمی خیزد. کوراندو با این موتور دیزلی ظرف ۱۲ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می رسد که کُندتر از رقبا است اما تحویل قدرت کاملاً روان صورت می گیرد که این نرمی و روانی توسط گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیک هم دنبال می شود.

اما کوراندو از لحاظ لذت رانندگی دردسری برای پیشروهای این کلاس درست نمی کند زیرا فرمان آن بیش ازحد مبهم و شاسی بیش ازحد سنگین و کُند است اما سواری راحتی دارد. البته از این لحاظ هم مشکلاتی وجود دارد زیرا رینگ های ۱۹ اینچی تیپ های بالایی در سرعت های پایین سواری ناراحتی را به همراه دارند و همهٔ تیپ ها از صدای بیشتر تایرها نسبت به بهترین های این کلاس رنج می برند.

اما ویژگی اصلی کوراندو که سانگ یانگ امیدوار است بتواند خریداران را وسوسه کند قیمت است. این برند کره ای ادعا می کند کوراندو حدود ۱۰ درصد ارزان تر از نمونهٔ معادل اسپرتیج یا توسان است. قیمت نسخهٔ بنزینی پایهٔ این خودرو با گیربکس دستی و انتقال قدرت دیفرانسیل جلو از ۱۹,۹۹۵ پوند آغاز می شود که سفارش سامانهٔ چهارچرخ محرک ۲۰۰۰ پوند و انتخاب گیربکس اتوماتیک ۱۵۰۰ پوند به این رقم اضافه می کند. کوراندو در ابتدا در دو تیپ ارائه می شود که تیپ پایونر با رینگ های ۱۷ اینچی آلیاژی، لاستیک های چهارفصل، گرم کن صندلی های جلو، سنسورهای پارک دورتادور و نمایشگر هشت اینچی سیستم اطلاعاتی-سرگرمی به خوبی مجهز شده است. برای این تیپ انتقال قدرت دیفرانسیل جلو یا چهارچرخ محرک هم قابل انتخاب است.

تیپ اولتیمیت اما از رینگ های ۱۹ اینچی، چراغ های جلوی LED، تودوزی چرمی، کنترل تهویهٔ دو منطقه ای و صفحه آمپر دیجیتالی برخوردار است. البته این تیپ با موتور دیزلی ۳۱,۹۹۵ پوند قیمت دارد؛ بنابراین کسانی که بهترین تجهیزات را می خواهند باید منتظر نسخهٔ بنزینی بمانند که در تیپ اولتیمیت ۲۶,۴۹۵ پوند قیمت دارد. همچنین تمامی تیپ های نسل جدید کوراندو با گارانتی هفت ساله یا ۲۴۰ هزار کیلومتری ارائه می شوند که برای کسانی که خودروی خود را برای مدتی طولانی نگه می دارند ویژگی بسیار قابل توجهی خواهد بود.

نتیجه

نسل جدید سانگ یانگ کوراندو هنوز هم نمی تواند تهدیدی جدی برای پرفروش ترین خودروهای این کلاس باشد زیرا پیشرانهٔ دیزلی آن تنبل است، پالایش سواری می تواند بهبود یابد و هندلینگ آن نیز سنگین کُند است. بااین حال ویژگی های مثبتی هم در این کراس اوور جدید کره ای وجود دارد مثل فضای زیاد در صندلی های عقب، تکنولوژی عالی و آرامش خاطر به خاطر گارانتی هفت ساله؛ اما بااین وجود نسخهٔ بنزینی که در آینده ارائه خواهد شد، به دلیل قیمت پایین تر بیشتر می تواند نظر خریداران را به خود جلب کند.

مشخصات فنی سانگ یانگ کوراندو ۲۰۱۹

منبع: AutoExpress