طی چندین قسمت در سری مطالب ماسل کارها به تاریخچهٔ فورد موستانگ پرداختیم و به طور کامل نسل ها و مدل های مختلف این خودرو را بررسی کردیم. هفتهٔ گذشته تاریخچهٔ موستانگ به پایان رسید اما در طول این مطالب به مدل های شلبی نپرداختیم و قرار شد طی مطالبی مجزا به موستانگ های شلبی بپردازیم. شلبی یکی از مشهورترین نام ها در تاریخ موستانگ بوده و شهرت و اعتبار آن تقریباً هم اندازهٔ خود نام موستانگ است. اولین موستانگ شلبی که در سال ۱۹۶۵ معرفی شد، تصویر موستانگ به عنوان یک خودروی اسپرت و سریع را تقویت کرد و به ایجاد شجره نامه ای مسابقه ای برای پانی کار فورد کمک کرد.
البته موستانگ به خودی خود ماشین سریع و قدرتمندی بود اما شلبی با اضافه کردن قدرت، نسخه ای از موستانگ را ایجاد کرد که بتواند در پیست ها و خیابان ها عرض اندام کند. هرچند موستانگ های شلبی در انواع بسیار مختلفی ساخته شده اند اما در همهٔ آن ها ترکیبی از ویژگی های پرفورمنس و نمای مسابقه ای مانند مشترک است. از سال ۱۹۶۵ تا به امروز نام های موستانگ و شلبی به قدری به هم پیوند خورده اند که صحبت در مورد یکی بدون اشاره به دیگری تقریباً غیرممکن است.
کارول شلبی تگزاسی مردی بود که در طول عمر خود همواره با سرعت سروکار داشت. البته او در ابتدا یک مربی پرواز در جنگ جهانی دوم بود اما طولی نکشید که به دنیای ماشین ها وارد شد. او آن قدر بااستعداد بود که به سرعت در مسابقات پیشرفت کرد و با پیروزی در مسابقات لمانز سال ۱۹۵۹ اولین موفقیت مسابقه ای مهم خود را کسب نمود. در سال ۱۹۶۰ اما مشکلات قلبی باعث شد که شلبی علیرغم میلش مسابقات را ترک کند ولی این آغاز دوران جدیدی در زندگی او بود زیرا در سال ۱۹۶۲ با همکاری شرکت بریتانیایی AC خودروی اسپرت دونفرهٔ شلبی کبرا را با پیشرانهٔ فورد تولید کرد. این آغاز رابطهٔ شلبی با فورد بود و سپس جنگ فورد با فراری در لمانز موجب شد که کارول شلبی و تیمش به توسعهٔ برنامه های مسابقه ای فورد کمک کنند.
پس از معرفی موستانگ در سال ۱۹۶۴ اما کارول شلبی به درخواست مدیر وقت فورد آقای «لی یاکوکا» به سراغ این پانی کار جدید رفت و بدین ترتیب افسانهٔ موستانگ شلبی متولد شد. موستانگی که توسط شلبی تقویت شده و ارتقاء پیدا کرد، شلبی GT۳۵۰ نام گرفت و با مدل ۱۹۶۵ به بازار آمد. این اولین موستانگ شلبی بود. این خودرو بر اساس نسخهٔ فست بک موستانگ که به تازگی ارائه شده بود شکل گرفته و از قوی ترین موتوری که آن زمان برای موستانگ معمولی ارائه می شد یعنی موتور ۴.۷ لیتری V۸ استفاده می کرد. همهٔ شلبی های مدل ۱۹۶۵ و ۱۹۶۶ به همین موتور مجهز بودند. البته قدرت این پیشرانه در GT۳۵۰ با استفاده از یک کاربراتور بزرگ تر چهار دهنهٔ هولی به ۳۰۶ اسب بخار افزایش یافته بود که ۳۵ اسب بخار بیشتر از نسخهٔ استاندارد بود.
در بخش انتقال قدرت اما تغییری صورت نگرفته و شلبی از یکی از همان گیربکس های موستانگ معمولی استفاده کرده بود. این گیربکس که از نوع چهار سرعتهٔ دستی بورگ وارنر بود، تنها گزینهٔ قابل انتخاب برای انتقال نیرو در GT۳۵۰ بود. برای GT۳۵۰ رینگ های ۱۵ اینچی فولادی ویژهٔ شلبی در نظر گرفته شده بود که موجب بهبود هندلینگ خودرو می شد. برای سال اول همچنین لاستیک های ویژهٔ گودیر ۲۱۰ کیلومتر بر ساعتی هم ارائه شده بود. در بسیاری از شلبی های ساخت ۱۹۶۵ باطری به درون صندوق بار منتقل شده بود اما دلیل ورود دود به کابین بعداً باطری به محفظهٔ موتور بازگشت.
شلبی GT۳۵۰ در ظاهر با جلوپنجرهٔ متفاوت، دریچهٔ روی کاپوت و خطوط جانبی آبی رنگ با نوشتهٔ GT۳۵۰ از نسخه های معمولی موستانگ متمایز شده بود درحالی که سر اگزوزها هم از طرفین خودرو بیرون آمده بودند. شلبی GT۳۵۰ در اولین سال فقط با رنگ سفید عرضه می شد اما تعداد بسیاری کمی از آن ها با خطوط آبی رنگی موسوم به خطوط لمانز هم ارائه شدند. تنها ۲۸ درصد از شلبی های ساخت ۱۹۶۵ این نوارها را روی بدنهٔ خود داشتند. در داخل خودرو نیز برای اینکه طبق مقررات SCCA (کلوپ خودروهای اسپرت آمریکا) شلبی GT۳۵۰ خودرویی مسابقه ای محسوب شود، صندلی های عقب آن حذف و به خودرویی دونفره تبدیل شد. بجای صندلی های عقب هم چرخ زاپاس با اندازهٔ اصلی قرار گرفت.
برای ساخت شلبی GT۳۵۰، موستانگ هایی با بدنهٔ سفیدرنگ برای تقویت و ارتقاء به کارگاه شلبی فرستاده می شدند؛ اما علاوه بر GT۳۵۰ معمولی، نسخه ای مخصوص مسابقات هم با نام GT۳۵۰R ساخته شد. این مدل به طور خاص برای شرکت در مسابقات تحت قوانین SCCA ساخته شده بود و توانست برای سه سال متوالی به قهرمانی در کلاس B این مسابقات دست پیدا کند. از GT۳۵۰R تنها ۳۴ دستگاه ساخته شد. شلبی GT۳۵۰ اما هرگز خودروی ارزان قیمتی نبود زیرا درحالی که آن زمان قیمت پایهٔ موستانگ معمولی از حدود ۲۴۰۰ دلار آغاز می شد، شلبی GT۳۵۰ اولیه با قیمت ۴۵۴۷ دلار به فروش می رسید. البته در حال حاضر میدانیم که این سرمایه گذاری هوشمندانه ای بوده است زیرا مجموعاً کل تولید GT۳۵۰ در سال ۱۹۶۵ فقط ۵۶۲ دستگاه بود و امروزه به خودرویی بسیار ارزشمند و گران قیمت تبدیل شده است.
اولین نمونه های GT۳۵۰ یعنی خودروهایی که در دو سال ۱۹۶۵ و ۱۹۶۶ ساخته شدند، عمدتاً با نام کبرا شناخته می شدند که از ساختهٔ قبلی کارول شلبی یعنی شلبی کبرا گرفته شده بود. این ها کوچک ترین و سبک ترین شلبی ها محسوب می شدند. البته شلبی GT۳۵۰ سال ۱۹۶۵ در اصل یک خودروی مسابقه ای جاده ای بود که هرگز برای راحتی و سهولت رانندگی ساخته نشده بود اما در سال ۱۹۶۶ شلبی ویژگی هایی را به آن اضافه کرد تا به خودروی راحت تری تبدیل شود. بدین منظور صندلی های عقب به GT۳۵۰ اضافه شدند، رنگ های بیرونی بیشتری برای آن ارائه شد و لوله های اگزوز بزرگ تر شدند تا سروصدا کاهش پیدا کند. علاوه بر این، شلبی یک گیربکس سه سرعتهٔ اتوماتیک را هم به صورت سفارشی برای GT۳۵۰ ارائه کرد. این روند افزایش راحتی طی سال های بعد هم ادامه یافت و همراه با رشد اندازهٔ موستانگ، شلبی ها هم به تدریج بزرگ تر، سنگین تر و راحت تر شدند اما بخش بزرگی از توانایی رقابتی خود را از دست دادند.
سایر تغییرات بیرونی شلبی GT۳۵۰ برای سال ۱۹۶۶ علاوه بر ارائهٔ رنگ هایی غیر از سفید مثل آبی، قرمز، سبز و مشکی، شامل جایگزینی پنجرهٔ شیشه ای با لچکی کرکره ای کارخانه ای موستانگ، تعبیهٔ ورودی های هوای خنک کنندهٔ ترمزهای عقب در طرفین و انتقال سر اگزوزها از طرفین به عقب خودرو می شد. در این سال همچنین نام موستانگ حذف شد و خودرو صرفاً شلبی GT۳۵۰ نام گرفت. در بخش فنی هم در سال ۱۹۶۶ به صورت سفارشی یک سوپرشارژر پاکستون با قیمت ۶۷۰ دلار برای GT۳۵۰ ارائه شد که قدرت پیشرانهٔ آن را به ۴۴۰ اسب بخار افزایش می داد. در قسمت بعدی این سری مطالب، ادامهٔ تاریخچهٔ موستانگ شلبی را پی خواهیم گرفت.
ادامه دارد…
