سال هایی بود که میتسوبیشی موتورز از نظر فروش و شهرت در سطح اول برندهای ژاپنی قرار داشت. اگرچه این برند هنوز هم در ژاپن حرف هایی برای گفتن دارد اما در عملکردش در آمریکا چنگی به دل نمی زند. البته از زمان بروز رسوایی مربوط به مصرف سوخت محصولات و همچنین رفتن زیر چتر حمایتی رنو-نیسان این خودروساز کامبکی خوب داشته و همه ی طرفداران به احیای آن امیدوار هستند.
خودرو تنها بخشی از تجارت بزرگ میتسوبیشی بوده و در نهایت میتسوبیشی موتورز به برندی مستقل تبدیل شده است. ریشه ی خودروسازی میتسوبیشی به سال ۱۹۱۷ بازمی گردد یعنی زمانی که خودروی مدل A را ساخت. به دلیل اینکه مدل A در مقایسه با مدل های آمریکایی و اروپایی گران بود بنابراین تنها ۲۲ دستگاه از آن تولید شد. در سال ۱۹۳۴ بود که کارخانه ی کشتی سازی و هواپیماسازی میتسوبیشی باهم ادغام شدند و برای اولین بار خودروی سواری این شرکت با سیستم چهار چرخ محرک فول تایم تولید گردید. تقریباً نیم قرن بعد بود که میتسوبیشی به این سیستم روی آورد و اولین خودروی لیست ما را شکل داد.
- میتسوبیشی لنسر اوو ایکس
زمانی که اوو ایکس از خط تولید خارج شد در گمنامی با بازار وداع کرد و از آن استقبال شایان توجهی نشد. این خودرو در سال 2007 تولید شد و خودرویی جاده ای با الهام از مدل مسابقه ای بود که در باطنش پیشرانه ی 4 سیلندر 2 لیتری توربوی 291 اسب بخاری قرار گرفته بود. البته لنسر اوو ایکس فروش کمتری در مقایسه با سوبارو ایمپرزا داشت و دلیل اصلی آن نیز هزینه های نگهداری بیشتر بود اما درهرحال اوو ایکس یک هیولای واقعی در جاده و خارج از آن بود.
- میتسوبیشی استاریون
شهرت تویوتا سوپرا و مزدا RX-7 بسیار بیشتر از استاریون بوده اما این خودرو هنوز هم موردعلاقه ی طرفداران است. پیشرانه ی 4 سیلندر 2.6 لیتری توربوی این خودرو در اکثر بازارها قابل انتخاب بود و قدرت 197 اسب بخاری داشت. استاریون اول خودروی ژاپنی بود که هم از سیستم تزریق سوخت و توربوشارژر کنترل شده توسط کامپیوتر استفاده می کرد.
- میتسوبیشی مونترو/پاجرو/شوگان
فرقی نمی کند که شما این شاسی بلند میان سایز با قیمت مناسب و توانایی های آفرود سنتی را پاجرو بنامید یا مونترو چراکه مدت های زیادی است که این خودرو از بازار آمریکا خارج شده است. اگرچه مونترو در تست های چپ کردن عملکرد درخشانی نداشته اما با استفاده از پیشرانه های 4 و 6 سیلندر متنوع در خارج از جاده توانایی های خود را کاملاً اثبات نموده است.
- میتسوبیشی لنسر ۱۶۰۰ GSR
تاریخچه ی نام لنسر به سال های خیلی دور و عملکرد درخشان آن در مسابقات رالی بازمی گردد. نسخه ی 1600 GSR این خودرو که بین سال های 1973 تا 1979 تولید شده تنها به صورت دو درب در دسترس بود. این خودرو در آفریقا با نام مستعار پادشاه خودروها شناخته می شود چراکه دو پیروزی مهم در رالی سفری کنیا را به دست آورد. نسخه ی جاده ای این خودرو از پیشرانه ی 4 سیلندر 108 اسبی استفاده کرده اما بعدها خروجی آن به 169 اسب بخار هم رسیده است.
- میتسوبیشی اکلیپس GSX توربو
اکلیپس جایگزینی برای استاریون بود و اگر شما می توانستید مدل GSX توربو را بخرید یکی از افراد خوش شانس بودید. این خودرو با پیشرانه ی 4 سیلندر 2 لیتری توربوی 195 اسب بخاری و سیستم چهار چرخ محرک تولید شده است. البته این به معنی بد بودن نسخه های ساده تر دیفرانسیل جلو نیست زیرا حتی امروز هم خودروهای جذابی محسوب می شوند. اکلیپس دروازه ی ورود به خودروهای کوپه و اسپورت بوده و نام آن از اسب مسابقه ای قرن 18 گرفته شده است. نام اکلیپس اخیراً به صورت یک کراس اوور مدرن احیا شده است.
- میتسوبیشی گالانت VR-۴
گالانت یکی از پر سابقه ترین خودروهای تاریخ بوده و به مدت 45 سال و در نسل های گوناگون تولید شده است. مدل پرفورمنس VR-4 آن یکی از شاخص ترین نسخه های تاریخ گالانت بوده و موفقیت زیادی در مسابقات قهرمانی رالی جهانی به دست آورده که همین امر باعث شد لنسر اوولوشن هم تولید شود.
اگرچه مدل VR-۴ اکثراً از پیشرانه ی ۴ سیلندر توربو استفاده کرده اما هشتمین نسل این خودروی پرفورمنس به پیشرانه ی ۶ سیلندر توئین توربوی ۲۳۷ اسبی و سیستم چهار چرخ محرک مجهز بوده است. شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر در ساعت گالانت VR-۴ برابر با ۶.۵ ثانیه بوده است.
- میتسوبیشی دیامانته
با آغاز دهه ی 90 میلادی ژاپنی ها اقدام به تولید سدان فول سایز لوکس کردند. اگرچه دیامانته شبیه ب ام و سری 5 آن زمان است اما کمی پرفورمنس را نیز چاشنی کار نموده است. این خودرو از ویژگی هایی همچون سیستم تعلیق فعال برخوردار بوده است. متأسفانه نسل های بعدی این خودرو به سدان های خانوادگی متوسطی تبدیل شدند.
- – میتسوبیشی لنسر اوو VI – نسخه ی تامی ماکینن
خودروهای اوولوشن در هر نسخه ی خود متمایز بوده اند. مدل اوو VI نشان دهنده ی حداکثر سطح رالی اوو بوده و از نظر پرفورمنس حرف های بسیار زیادی برای گفتن دارد. تامی ماکینن در سال 1999 چهارمین قهرمانی رالی جهانی خود را با این خودرو جشن گرفت. اوو VI خشن ترین نسخه ی این خودرو بوده و پیشرانه ی 4 سیلندر آن قدرت 276 اسب بخاری داشته است.
متمایزترین نسخه ی این خودرو یعنی همان مدل تامی ماکینن با همان پیشرانه در دسترس بوده اما حداکثر گشتاور در دور پایین تری حاصل می شود؛ اما در بدنه نیز ویژگی های منحصربه فردی وجود داشته و مهم ترین آن ها نوارهای رنگی است.
- میتسوبیشی ۳۰۰۰ GT VR-۴
میتسوبیشی 3000GT یکی از بهترین خودروهای اسپورت تاریخ بوده است. ژاپنی ها این خودرو را GTO می خواندند. از جمله ویژگی های برجسته ی این خودرو می توان به پیشرانه ی توئین توربوی 300 اسب بخاری، سیستم چهار چرخ محرک، فرمان پذیری تمام چرخ ها و آئرودینامیک فعالی اشاره کرد که همه ی این ها باعث ایجاد شتاب صفر تا 96 کیلومتر در ساعت 5.4 ثانیه ای می شدند. مدل VR-4 با نصف قیمت سریع تر از هوندا NSX بوده هرچند هزینه های نگهداری آن بالا بوده است. همیشه کارشناسان این خودرو را دست کم گرفته اند. شایان ذکر است نسخه ی ریبج شده ی این خودرو با نام داج Stealth نیز تولید شده است.
منبع: carbuzz
