اولین تجربهٔ رانندگی با لینکلن اویاتور، ژرمن ها مراقب باشید!

احیای شکوه لوکس های آمریکایی

لینکلن اویاتور مدل ۲۰۲۰ جدیدترین نمونه از لوکس های جدید آمریکایی است. هرچند این جعبهٔ ۲ تنی چوب و چرم برخلاف نامش یک خودروی پرنده نیست اما بال هایی دارد که به لینکلن برای بلند شدن از شرایطی که طی سال های گذشته در آن گیر افتاده بود و شبیه به یک سقوط غیرقابل بازگشت بود کمک می کند. این کراس اوور سه ردیفهٔ لوکس تصویر واضحی از جایگاه کنونی لینکلن را نشان می دهد.

اویاتور از تمامی ویژگی هایی که یک کراس اوور لوکس رده بالا نیاز دارد برخوردار بوده و تغییر بزرگی را نسبت به سلف خود یعنی MKT دیفرانسیل جلو تجربه کرده است. در این کراس اوور جدید اسکلت قدیمی MKT کنار رفته و از یک معماری کاملاً جدید استفاده شده که در آن موتور ۹۰ درجه چرخیده تا نیرو به چرخ های عقب انتقال پیدا کند. هرچند این پلت فرم با فورد اکسپلورر مشترک است اما نباید اویاتور را یک فورد لوکس دانست زیرا شباهت های قابل مشاهده و قابل لمس میان این دو خودرو بسیار اندک هستند.

زیر کاپوت اویاتور یک پیشرانهٔ ۳ لیتری V۶ توئین توربو با ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۵۶۲ نیوتن متر گشتاور قرار گرفته است؛ اما علاوه بر این، لینکلن یک نسخهٔ پلاگین هیبریدی را هم برای اویاتور در نظر گرفته که گرند تورینگ نام دارد. این نسخه از همان پیشرانهٔ ۳ لیتری V۶ به همراه یک موتور الکتریکی ۱۰۰ اسب بخاری و یک پکیج باطری ۱۳.۶ کیلووات ساعتی استفاده می کند که مجموع خروجی سیستم را به اعداد چشمگیر ۴۹۴ اسب بخار قدرت و ۸۵۴ نیوتن متر گشتاور رسانده است. انتقال نیرو در هردو نسخه توسط یک گیربکس ۱۰ سرعتهٔ اتوماتیک صورت می گیرد و نسخهٔ هیبریدی به صورت استاندارد از سامانهٔ چهارچرخ محرک برخوردار است اما نسخهٔ بنزینی در حالت استاندارد به صورت دیفرانسیل عقب عرضه می شود و سامانهٔ چهارچرخ محرک به عنوان یک آپشن برای آن قابل سفارش است. در این آزمایش با نسخهٔ بنزینی اویاتور به رانندگی پرداخته ایم.

تنها رینگ های ۲۲ اینچی نیستند که نگاه ها را به سمت اویاتور جلب می کنند بلکه استفاده از کروم، خطوط سیال و توجه به جزئیات موجب شده کراس اوور جدید لینکلن در جاده ها خودنمایی کند. جلوپنجرهٔ بزرگ و اوورهنگ کوتاه جلو نیز از دیگر ویژگی های ظاهری قابل توجه این ماشین هستند اما به طورکلی باید گفت اویاتور کاملاً از ظاهر مناسب یک خودروی لوکس برخوردار است. بخش عمده ای از جذابیت اویاتور اما به خاطر پیشرانهٔ آن است. این موتور با ۴۰۰ اسب بخار قدرت از اکثر رقبا قوی تر است و در بسیاری از موارد بیش از ۵۰ اسب بخار قدرت بیشتری دارد. این پیشرانه به قدری ساکت است که گاهی راننده فراموش می کند با چه سرعت بالایی در حال حرکت است؛ اما پیشرانهٔ ۳ لیتری فورد درعین حال احساس قدرت بسیار خوبی دارد و هنگامی که پدال گاز فشرده می شود تقریباً هیچ تأخیری از سوی توربوشارژرها حس نمی شود.

گیربکس ۱۰ سرعتهٔ اتوماتیک فورد نیز با هر برنامهٔ جدید بهتر می شود مثل نمونه ای که در اویاتور بکار رفته است. این گیربکس دنده ها را به طور قاطع انتخاب کرده و سریعاً و بدون وقفه اما با نرمی آن ها را تعویض می کند. در این خودرو حالات رانندگی مختلفی مثل معمولی، راحت و Excite (نام لینکلن برای حالت اسپرت) وجود دارد که بیشتر افراد در حالت راحت رانندگی می کنند اما حالت Excite کارها را به شیوهٔ متفاوتی انجام می شود. در این حالت گیربکس هنگام تعویض دنده های بالاتر کمی بیشتر در یک دنده می ماند و معکوس دادن ها نیز بسیار قابل توجه بوده و احساسی مانند گیربکس دستی دارند.

فرمان اویاتور سبک و متعادل است اما از اتفاقاتی که روی جاده رخ می دهد بازخوردی زیادی ارائه نمی کند و حتی در حالت Excit هم فرمان سفت نمی شود؛ اما به طورکلی سواری خودرو ساکت و بی سروصدا است و صدای باد یا تایرها بسیار کم به کابین وارد می شود. هرچند اویاتور پایه روی فنرهای پیچشی فولادی قرار دارد اما برای آن سیستم تعلیق بادی جدید لینکلن به همراه تعلیق تطبیقی و سیستم پیش نمایش جاده هم قابل سفارش است که احتمالاً بسیاری از خریداران آن را سفارش می دهند.

سیستم تعلیق بادی اویاتور در هنگام پارک شدن خودرو برای ورود و خروج راحت تر، ارتفاع خود را کم می کند و هنگامی که راننده حالت Deep Conditions را انتخاب می کند تعلیق به صورت خودکار ارتفاع را به بالاترین میزان ممکن افزایش می دهد تا فاصلهٔ خودرو از سطح زمین بیشتر شود. در صورت سفارش سیستم تعلیق بادی، فنرهای پیچشی با نمونه های بادی جایگزین می شوند و به خوبی دست اندازهای جاده را جذب می کنند. سیستم تعلیق تطبیقی با پیش نمایش جاده نیز با استفاده از دوربین جلو، تا ۱۵ متر مسیر پیش رو را اسکن کرده و با تشخیص دست اندازها، چاله ها و ناهمواری ها، سیستم تعلیق را تنظیم می کند تا تکان ها به حداقل برسد.

کابین اویاتور واقعاً مکان خوبی برای پیمودن سفرهای جاده ای طولانی است. اینجا است که لینکلن خود را از اروپایی ها متمایز کرده و نوع جدید از تجمل را ایجاد می کند. تریم چوبی باکیفیت در تیپ Black Label و تریم آلومینیومی در تیپ Reserve ظریف بوده و کابین را به خوبی تزئین کرده اند. طراحی افقی موجب شده کابین جادارتر به نظر برسد درحالی که صندلی های جلو نیز با تنظیم برقی ۳۰ جهته از ماساژور و حمایت اضافی از ران ها برخوردارند. در کابین اویاتور لینکلن تمرکز زیادی روی حفظ آرامش سرنشینان داشته است و به همین دلیل هشدارهای صوتی آن توسط ارکستر سمفونیک دیترویت ضبط شده اند که صدای ظریف تری نسبت به بوق ها و زنگ های معمولی دارند.

لینکلن در اویاتور شیفتر دنده را با دکمه هایی که زیر دریچه های تهویه قرار گرفته اند جایگزین کرده که این کار فضای آزاد و تمیزی را روی کنسول مرکزی ایجاد کرده است. از لحاظ توجه به جزئیات نیز از تریم کرومی دکمه های روی کنسول مرکزی گرفته تا طراحی غربیلک فرمان، طراحان لینکلن در مورد چگونگی استفاده و احساس خریداران در کابین اویاتور فکر کرده اند؛ اما راحتی و امکانات در این خودرو فقط برای کسانی نیست که روی صندلی های جلو نشسته اند زیرا ردیف دوم هم کاملاً جادار است و یک نمایشگر ۵ اینچی لمسی در میانهٔ آن تعبیه شده که سرنشینان می توانند از آن برای کنترل دمای هوا و سرعت فن استفاده کنند.

برای ردیف دوم اویاتور صندلی های خلبانی هم قابل سفارش است که در این صورت یک کنسول مرکزی خوب با محفظهٔ عمیق اشیاء و نگه دارنده های لیوان بین آن ها قرار می گیرد. پورت های USB هم زیر دریچه های تهویه جای گرفته اند. هرچند صندلی های ردیف دوم به صورت کشویی به جلو حرکت می کنند اما اگر خریداران صندلی های خلبانی را سفارش ندهند، دسترسی به صندلی های ردیف سوم کمی دشوار خواهد بود. فضای بین ستون C و صندلی های ردیف دوم محدود است و عبور از آن برای رسیدن به صندلی های ردیف سوم می تواند چالش برانگیز باشد. همچنین حتی اگر صندلی های ردیف دوم کاملاً به سمت جلو کشیده شوند بازهم در ردیف سوم احساس محدودیت فضا وجود دارد؛ بنابراین استفاده از این صندلی ها فقط برای ترددهای کوتاه شهری توصیه می شود.

همان طور که انتظار می رود، اویاتور مملو از فناوری است. این اولین لینکلنی است که به سیستم تبدیل تلفن همراه به سوئیچ مجهز است و قابلیت تنظیم چهار گوشی هوشمند به عنوان سوئیچ را دارد. علاوه بر کارهای عادی که یک سوئیچ هوشمند انجام می دهد، با استفاده از اپلیکیشن لینکلن می توان پنجره ها پایین یا بالا کشید، پیشرانه را روشن کرد و درب صندوق بار را باز یا بسته کرد. اگر شارژ باطری تلفن همراه تمام شود نیز راننده می تواند از طریق صفحه کلید و رمز این کارها را انجام دهد.

مجموعهٔ فناوری های ایمنی Co-Pilot۳۶۰ لینکلن در اویاتور استاندارد است و دستیار پیش از برخورد با ترمز اضطراری اتوماتیک، پایش نقاط کور با هشدار ترافیک عقب، دستیار حفظ حرکت میان خطوط و نوربالای خودکار را به همراه دارد. علاوه بر این، پکیج Co-Pilot۳۶۰ Plus هم قابل سفارش است که کروز کنترل تطبیقی با قابلیت کار در ترافیک، دستیار ترمز دنده عقب و سیستم کمک پارک را به خودرو اضافه می کند که تنها با لمس یک دکمه به طور خودکار پارک دوبل انجام می دهد.

لینکلن برای کراس اوور جدید خود سیستم صوتی سه بعدی Revel Ultima را در نظر گرفته که برای ارائهٔ تجربهٔ صوتی عالی، به طور هوشمندانه از ۲۸ بلندگو استفاده می کند. این سیستم چه در هنگام پخش رادیو چه پخش آهنگ یا فایل صوتی از طریق USB، کیفیت و تجربهٔ صوتی فوق العاده ای را فراهم می کند. این سیستم به سه حالت شنیداری مختلف شامل استریو، حضار و استیج مجهز است که در هرکدام بلندگوها تجربهٔ صوتی متفاوتی را در اختیار همهٔ سرنشینان قرار می دهند.

لینکلن برخلاف گذشته که صرفاً یک فورد فانتزی بود، برای ارتقاء جایگاه خود در دنیای لوکس سازی، مسیر جدیدی را در پیش گرفته است. اویاتور با قیمت پایهٔ ۵۲,۱۹۵ دلار و پیشرانهٔ ۴۰۰ اسب بخاری V۶ استاندارد از رقبای شش سیلندر آلمانی یعنی مرسدس بنز GLE۴۵۰ و ب ام و X۵ ۴۰i قوی تر و ارزان تر است. این ترکیب باعث می شود کراس اوور جدید لینکلن به انتخاب قانع کننده تری برای خریداران خودروهای لوکسی تبدیل شود که خواهان چیزی غیر از یک کراس اوور سه ردیفهٔ معمولی هستند. اویاتور خودروی لوکس شایسته ای است که به سبک آمریکایی ساخته شده است.

مشخصات فنی

منبع: MotorTrend

[دانلود ویدئو]