پس از وقفه ای طولانی، سری مطالب ماسل کارها را با ادامهٔ تاریخچهٔ فورد موستانگ پی می گیریم. طی قسمت های قبلی این سری مطالب تا آخرین فیس لیفت نسل پنجم موستانگ برای مدل ۲۰۱۳ پیش رفتیم و گفتیم طی این فیس لیفت، کل خانوادهٔ موستانگ تغییراتی را تجربه کردند. در قسمت قبلی، تغییرات مدل های پایه، GT و باس ۳۰۲ را بررسی کردیم و حالا به سراغ شلبی GT۵۰۰ مدل ۲۰۱۳ می رویم یعنی خودرویی که تا پیش از معرفی نسل جدید GT۵۰۰، آخرین GT۵۰۰ در تاریخ موستانگ محسوب می شد.
هرچند طی فیس لیفت مدل ۲۰۱۳ در دماغهٔ نسخه های معمولی موستانگ تغییرات قابل توجهی صورت گرفته بود اما شلبی GT۵۰۰ در این قسمت تقریباً هیچ تغییری را تجربه نکرد زیرا این نسخه پیش از فیس لیفت، طراحی متفاوت و جذاب تری از نسخه های معمولی داشت و به همین دلیل در فیس لیفت مدل ۲۰۱۳ ظاهر GT۵۰۰ تقریباً دست نخورده باقی ماند. البته شلبی GT۵۰۰ مدل ۲۰۱۳ در عقب مثل نسخه های معمولی موستانگ به چراغ های LED جدید سه بخشی مجهز شده بود درحالی که دو سر اگزوز قبلی نیز با نمونه های دوقلو جایگزین شدند. بدین ترتیب در مدل ۲۰۱۳، نسخه های معمولی موستانگ بیش از همیشه به شلبی GT۵۰۰ شبیه شدند.
بزرگ ترین تغییر شلبی GT۵۰۰ مدل ۲۰۱۳ اما در زیر کاپوت آن صورت گرفته بود یعنی جایی که پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری V۸ سوپرشارژ قبلی با یک موتور ۵.۸ لیتری V۸ جدید جایگزین شد. این موتور با چهار سوپاپ در هر سیلندر (DOHC)، سوپرشارژر و اینترکولر، ۶۶۲ اسب بخار قدرت و ۸۵۵ نیوتن متر گشتاور تولید می کرد که افزایش چشمگیری نسبت به ۵۵۰ اسب بخار قدرت و ۶۹۰ نیوتن متر گشتاور موتور قبلی محسوب میشد. به لطف این پیشرانه، شلبی GT۵۰۰ مدل ۲۰۱۳ قوی ترین موستانگ کارخانه ای تاریخ تا آن زمان محسوب می شد. پیشرانهٔ ۵.۸ لیتری این ماشین اما برای خنک شدن به حجم هوای بسیار زیادی نیاز داشت و به همین دلیل جلوپنجرهٔ خودرو حذف شد که این تنها تفاوت نمای جلویی شلبی GT۵۰۰ مدل ۲۰۱۳ با مدل های قبلی بود.
در شلبی GT۵۰۰ مدل ۲۰۱۳ غیر از تعویض پیشرانه، تغییرات عملکردی دیگری هم صورت گرفته بود که ازجملهٔ آن ها می توان به تجهیز به پمپ سوخت دوقلو، انژکتورهای بزرگ تر، کلاچ بزرگ تر، فن بزرگ تر، اینترکولر سه ردیفه، میل گاردان یک تکهٔ فیبر کربنی، سیستم کنترل پایداری الکترونیکی چهار حالته، ترمزهای جلوی بزرگ تر برمبو با کالیپرهای شش پیستونه، آنتی رول بار جلوی بزرگ تر و تنظیم مجدد کمک فنرها اشاره کرد. علاوه بر این، ویژگی های آئرودینامیکی خودرو نیز اصلاح شده بود که به گفتهٔ فورد موجب کاهش ۱۴ درصدی ضریب درگ و افزایش ۶۶ درصدی داون فورس جلو می شد.
در شلبی GT۵۰۰ مدل ۲۰۱۳ انتقال نیرو توسط همان گیربکس شش سرعتهٔ دستی Tremec TR۶۰۶۰ صورت می گرفت اما این گیربکس با یک پمپ روغن داخلی، تقویت شده بود تا با نیروی عظیم پیشرانهٔ جدید مطابقت پیدا کند. این آخرین GT۵۰۰ با گیربکس دستی محسوب می شد زیرا در نسل جدید آن که به تازگی معرفی شده است نیروی موتور صرفاً توسط یک گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک دوکلاچه انتقال پیدا می کند. با وجود همهٔ این تغییرات و استفاده از پیشرانهٔ بزرگ تر و قوی تر، وزن شلبی GT۵۰۰ مدل ۲۰۱۳ تنها ۱۴ کیلوگرم بیشتر از قبل شده و به ۱۷۴۶ کیلوگرم رسیده بود.
برای شلبی GT۵۰۰ جدید یک پکیج پرفورمنس هم ارائه شده بود که کمک فنرهای Bilstein دوحالته و دیفرانسیل لغزش محدود تورسن را به خودرو اضافه می کرد. فورد در زمان معرفی GT۵۰۰ مدل ۲۰۱۳ ادعا کرد که این خودرو می تواند به حداکثر سرعت ۳۲۵ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. در فوریهٔ ۲۰۱۲ در نمایشگاه شیکاگو نیز شلبی رسماً اعلام کرد که نسخهٔ کابریولت GT۵۰۰ جدید را هم تولید خواهد کرد. این نسخه با مدل ۲۰۱۴ به بازار آمد و حداکثر سرعت آن به ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت کاهش یافته بود. مجلهٔ موتور ترند در می سال ۲۰۱۲ شلبی GT۵۰۰ را موردبررسی قرار داد. جدیدترین ماسل کار فورد در این آزمایش شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت را در ۳.۵ ثانیه به ثبت رساند و مسافت ۴۰۰ متر را ظرف ۱۱.۶ ثانیه طی کرد که از شورلت کامارو ZL۱ و کوروت Z۰۶ آن زمان سریع تر بود.
همان طور که گفتیم، فیس لیفت مدل ۲۰۱۳ آخرین به روزرسانی نسل پنجم موستانگ بود و فورد قصد داشت به عنوان راه حلی موقتی تا زمان معرفی نسل ششم موستانگ، با این فیس لیفت همچنان توانایی رقابت نسل پنجم را حفظ کند؛ اما این نسل به پایان عمر خود رسیده بود و این نسخهٔ فیس لیفت شده هم مدت زمان زیادی روی خط تولید باقی نماند به گونه ای که تنها در دو مدل ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ ارائه شد. بدین ترتیب پس از یک دهه و فروشی بیش از یک میلیون دستگاه، سرانجام تولید نسل پنجم موستانگ در ژوئن سال ۲۰۱۴ خاتمه یافت تا یکی از جذاب ترین، زیباترین و باابهت ترین نسل های موستانگ به تاریخ بپیوندد.
هرچند موستانگ در نسل چهارم توانست از دوران سیاه نسل های دوم و سوم فاصله گرفته و به نوعی احیا شود اما این نسل پنجم بود که موستانگ را بار دیگر به شکوه گذشته بازگرداند. این نسل خصوصاً بعد از فیس لیفت مدل ۲۰۱۰ کاملاً استایل اصیل و جذابی که از یک موستانگ واقعی انتظار می رفت را به نمایش گذاشت. علاوه بر این، زیر کاپوت نسل پنجم هم پیشرانه های قدرتمندی قرار گرفت که قدرتی در شأن نام بزرگ موستانگ داشتند. استایل اصیل و مردانه، موتورهای قدرتمند و بازگشت مدل های خاطره انگیز شلبی و باس، همه و همه نسل پنجم موستانگ را به نسلی تکرارنشدنی تبدیل کرده بودند؛ بنابراین هرچند نسل ششم موستانگ پیشرفت های چشمگیری را تجربه کرد اما لااقل از لحاظ طراحی نتوانست جذابیت نسل پنجم را ارائه کند.
درهرحال نسل پنجم موستانگ هرچه بود در سال ۲۰۱۴ از خط تولید کنار رفت تا جای خود را به نسل متحول شدهٔ ششم بدهد. توسعهٔ این نسل با کد S۵۵۰ در اواخر سال ۲۰۰۹ یعنی همان زمانی که نسخهٔ فیس لیفت شدهٔ مدل ۲۰۱۰ نسل پنجم به بازار آمده بود، تحت رهبری مهندس ارشد آقای «دیو پریکاک» و مدیر طراحی بیرونی آقای «جوئل پیاسکوفسکی» آغاز شد. برای طراحی بیرونی نسل ششم موستانگ طرح های پیشنهادی مختلفی توسط استودیوهای طراحی فورد ارائه شد که از بین آن ها سه طرح به عنوان گزینه های نهایی برگزیده شدند. پس از بررسی این سه طرح بیرونی مختلف در کلینیک های طراحی، سرانجام در دسامبر سال ۲۰۱۲ یکی از آن ها توسط مدیر فورد تأیید و نهایی شد.
برنامهٔ طراحی داخلی خودرو نیز در بهار سال ۲۰۱۰ زیر نظر آقای «دوئل لتسون» آغاز شد. در اواخر سال ۲۰۱۱ یکی از پیشنهادات برای طراحی داخلی موستانگ تأیید و در ژوئن ۲۰۱۲ نهایی شد. در همین زمان، اولین نمونه های آزمایشی نسل ششم که زیر بدنهٔ نسل پنجم مدل ۲۰۱۰ پنهان شده بودند دیده شد و سپس پنج ماه بعد در می ۲۰۱۳ اولین پروتوتایپ S۵۵۰ با طراحی نهایی ساخته شد. بدین ترتیب پس از حدود چهار سال توسعه، سرانجام نسل ششم موستانگ در تاریخ ۵ دسامبر سال ۲۰۱۳ به طور هم زمان در میشیگان، کالیفرنیا، نیویورک، بارسلونا، شانگهای و سیدنی رسماً رونمایی شد.
هفتهٔ آینده در قسمت بعدی سری مطالب تاریخچهٔ موستانگ به بررسی کامل نسل ششم خواهیم پرداخت.
