یگان سایبری یا همان اتاق کامپیوتر، پدیده جدیدی در گروهک منافقین نبود و پیش از آن در اشرف و لیبرتی هم وجود داشت، اما تا قبل از تغییر مأموریت های منافقین به سمت استفاده از فضای مجازی، فقط برای عده بسیار معدودی از سران و اعضای سازمان قابل دسترسی بود. این اتاق در آلبانی تحت عنوان یگان سایبری به یکباره با بکارگیری بیش از ۱۲۰۰ نفر کاربر به عنوان اصلی ترین مأموریت سازمان در دستور کار قرار گرفت. پیرمرد ها و پیرزن های منافق در یگان سایبری علی رغم آنکه عکس های منتشر شده از آن ها در فضای مجازی مورد تمسخر مخاطبین این اخبار در ایران قرار گرفت، اما به دلیل کار تشکیلاتی در برخی موارد طعمه های خود را که معمولاً از بین جوانان و نوجوانان بی اطلاع انتخاب می شوند به روش های مختلف برای همکاری با منافقین فریب داده اند.
اولین گام عناصر منافقین برای فعالیت در شبکه های اجتماعی طراحی اکانت های فیک با هویت های ساختگی است. هر عضو بر اساس سرعت عمل و مهارتش، چندین اکانت ساختگی در شبکه های اجتماعی مختلف را هدایت می کند. این صفحات معمولاً با نام دختران و پسران جوان با علائم مربوط به جریانات سلطنت طلبی یا حقوق بشری راه اندازی می شوند. در واقع سازمان با اطلاع از جایگاه منفورش در میان مردم ایران، از نام و پرچم خود استفاده نمی کند. آن ها با استفاده از علائم سلطنت طلبی یا حقوق بشری از قبیل حقوق زنان و حقوق کودکان یا هشتگ هایی نظیر «نه به حجاب اجباری»، «باستان گرایی»، «نژاد آریایی» و ... در شبکه های اجتماعی حضور پیدا می کنند.
عملیات های منافقین با اعضای تازه فریب خورده عموماً شامل دیوار نویسی، ضبط یک ویدئو در خیابان، شعار بر روی پول و میز و صندلی پارک، چسباندن عکس سرکردگان سازمان به دیوار یا نگه داشتن در مقابل صورت و تصویربرداری و در نهایت ارسال آن برای سرپل منافقین در آلبانی است.
