مقایسهٔ هایپرکارهای هیبریدی فراری، SF۹۰ در برابر لافراری

فراری به تازگی جدیدترین هایپرکار و پرچم دار خود را بنام SF۹۰ استراداله رونمایی کرده است. با توجه به اینکه این هایپرکار جدید به قوای محرکهٔ هیبریدی مجهز شده است می توان آن را جانشین لافراری دانست. SF۹۰ تنها شش سال بعد از معرفی لافراری رونمایی شده است درحالی که یازده سال طول کشید تا فراری هایپرکار لافراری را به عنوان جایگزین مدل انزو معرفی کند. دلیل این موضوع احتمالاً این است که صنعت خودروسازی پویا و سریع امروزی دیگر اجازه نمی دهد تا فراری چنین شکاف های زمانی طولانی را بین هایپرکارهای خود ایجاد کند. حال در این مطلب قصد داریم SF۹۰ استراداله را با سلف آن یعنی لافراری مقایسه کنیم تا ببینیم شش سال اختلاف سن میان این دو هایپراسپرت چگونه خود را نشان داده است.

طراحی بیرونی

یک مقایسهٔ سریع میان این دو هایپرکار کافی است تا متوجه شویم SF۹۰ چقدر از لافراری جلوتر است. درحالی که هم انزو و هم لافراری با دماغهٔ تیز و خطوط زاویه دار از خودروهای فرمول یک الهام گرفته بودند، طراحی SF۹۰ بیشتر خیابانی بوده و برخلاف اسلاف خود، در برخی از ویژگی های ظاهری با دیگر محصولات کنونی فراری مثل F۸ تریبوتو و ۸۱۲ سوپرفست اشتراک دارد. با نگاه به جلوی دو خودرو، SF۹۰ کمی پهن تر از لافراری به نظر می رسد اما دماغهٔ آن چندان تهاجمی نیست و سپر نیز پیچیدگی کمتری دارد. مطمئناً قطعهٔ مشکی رنگی که ورودی های بزرگ درون سپر را به دو قسمت تقسیم کرده از خودروهای فرمول یک قرض گرفته شده است اما غیر از این ویژگی، به نظر نمی رسد SF۹۰ را فضایی ها طراحی کرده باشند. چراغ های جلوی خودرو نیز با طراحی C شکل، ویژگی طراحی جدیدی برای فراری هستند و نوار سه تایی LED درون آن ها نیز ویژگی جالبی به نظر می رسد. کاپوت SF۹۰ هم نسبت به لافراری نسبتاً صاف تر است و بخش مرکزی V شکل در آن دیده نمی شود.

طراحی پروفیل جانبی SF۹۰ نیز ساده تر از لافراری است زیرا از نقش عمیق روی درهای لافراری در اینجا خبری نیست که این موجب شده گلگیر عقب عضلانی تر به نظر برسد. البته این ویژگی در پروفیل جانبی لافراری، نسبت به دیگر ساخته های فراری نمای منحصربه فردی ایجاد کرده بود اما در SF۹۰ طراحان ایتالیایی تصمیم به ایجاد نمایی معمول تر گرفته اند. علاوه بر این، در هایپرکار جدید فراری ورودی هوا به بالای گلگیر عقب منتقل شده که این ویژگی در دیگر محصولات این شرکت مثل F۸ تریبوتو هم دیده شده است. طراحی کابین SF۹۰ از بیرون هنگام نگاه از طرفین ویژگی خاصی ندارد اما از بالا، سقف با رنگ مشکی خود مانند کاناپی هواپیماهای جنگنده به نظر می رسد. همچنین پوشش موتور بزرگ و سنتی لافراری که از سقف به عقب کشیده شده در SF۹۰ جای خود را به یک پنجرهٔ بسیار کوچک تر داده که بخش کوچکی از پیشرانه را نشان می دهد.

نمای عقبی SF۹۰ هنوز هم آشنا به نظر می رسد زیرا فراری بار دیگر به طرح چهار چراغ عقب بازگشته است اما حالا بجای چراغ های سنتی دایره ای، از نمونه های تقریباً مستطیل شکل استفاده کرده است. یکی دیگر از تغییرات بزرگ طراحی در SF۹۰ انتقال سر اگزوزها از گوشه های سپر به مرکز بخش عقبی است. علاوه بر این، طرح چهار سر اگزوز نیز حالا با دو سر اگزوز بزرگ تر جایگزین شده است. این تغییر امکان ایجاد دیفیوزر بسیار عریض تری را فراهم کرده که تا گوشه های سپر کشیده شده است. این ویژگی موجب آئرودینامیک بهتر و عملکرد بهتر خودرو در پیست ها می شود. درمجموع می توان گفت هرچند طراحی بیرونی SF۹۰ جذاب است اما به عنوان پرچم دار فراری چندان افراطی به نظر نمی رسد. هایپرکارهای قبلی فراری مانند خودرویی فرمول یک برای استفاده در خیابان به نظر می رسیدند درحالی که SF۹۰ بیشتر به نسخه ای قدرتمندتر از ۴۸۸ پیستا شباهت دارد.

طراحی داخلی

هنگامی که لافراری معرفی شد، با کابین خود که از خودروهای مسابقه ای الهام گرفته بود همه را شگفت زده کرد. غربیلک فرمان با بالا و پایین صاف، دریچه های تهویهٔ الهام گرفته از هواپیما، کنترل کننده های روی کنسول مرکزی و استفادهٔ زیاد از فیبر کربن، همگی انسان را به یاد خودروهای مسابقه ای لمانز می انداختند. بااین وجود، کابین لافراری به لطف استفاده از چرم نرم و کیفیت ساخت شگفت انگیز، درعین حال لوکس هم به نظر می رسید. کابین SF۹۰ اما به اندازهٔ لافراری افراطی نیست. در این خودرو مانند بسیاری از خودروهای اسپرت، فقط بخش پایینی غربیلک فرمان صاف است درحالی که دریچه های تهویهٔ دایره ای هم با نمونه های پیچیده تری جایگزین شده اند که طراحی آن ها بیشتر به خودروهای جاده ای شباهت دارد. SF۹۰ اما از تکنولوژی های پیشرفته تری نسبت به لافراری برخوردار است. به عنوان مثال، صفحه آمپر خودرو یک نمایشگر ۱۶ اینچی منحنی است که این ویژگی برای اولین بار است که در صنعت خودروسازی ارائه می شود. غربیلک فرمان SF۹۰ نیز بسیار مدرن تر بوده و از کنترلرهای لمسی برخوردار است که امکان استفاده از تمامی ویژگی های مهم خودرو را فراهم می کند.

قوای محرکه

هرچند لافراری و SF۹۰ استراداله هردو هیبریدی هستند اما قوای محرکهٔ زیر پوست آن ها کاملاً باهم متفاوت است زیرا قوای محرکهٔ لافراری از نوع هیبریدی خفیف است که از یک موتور بنزینی به همراه سیستم بازیابی انرژی KERS تشکیل شده درحالی که SF۹۰ یک خودروی هیبریدی کامل است که در آن پیشرانهٔ بنزینی سنتی در کنار موتورهای الکتریکی قرار گرفته است. قوای محرکهٔ لافراری تا حد زیادی بر اساس سیستم هیبریدی خفیف خودروهای فرمول یک فراری ساخته شده بود اما مهندسان مارانلو پیشرانهٔ کوچک و کم حجم فرمول یک را با یک نمونهٔ ۶.۳ لیتری V۱۲ جایگزین کردند و در سیستم KRES هم تغییراتی جزئی صورت گرفت تا بتواند با موتور بزرگ V۱۲ کار کند. پیشرانهٔ بنزینی V۱۲ با ۸۰۰ اسب بخار قدرت و ۷۰۰ نیوتن متر گشتاور به تنهایی کافی بود تا لافراری را به خودروی بسیار سریعی تبدیل کند اما سیستم KERS با اضافه کردن ۱۶۳ اسب بخار قدرت و ۲۰۰ نیوتن متر گشتاور به آن، مجموع خروجی سیستم را به ۹۶۳ اسب بخار قدرت و ۹۰۰ نیوتن متر گشتاور می رساند تا لافراری به یک جنگندهٔ تمام عیار تبدیل شود.

از سوی دیگر، در SF۹۰ پیشرانهٔ V۱۲ تنفس طبیعی جای خود را به یک نمونهٔ کوچک تر ۴ لیتری V۸ توئین توربو داده است که به تنهایی ۷۸۰ اسب بخار قدرت و ۸۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می کند. هرچند این موتور ۲۰ اسب بخار قدرت کمتری نسبت به موتور لافراری دارد اما به لطف توربوشارژرهای خود، ۱۰۰ نیوتن متر گشتاور بیشتری تولید می کند و همچنین قوی ترین پیشرانهٔ V۸ تاریخ فراری هم محسوب می شود. در بخش نیروی الکتریکی نیز برخلاف لافراری، SF۹۰ فاقد سیستم KERS است اما در عوض از سه موتور الکتریکی و یک پکیج باطری بزرگ تر ۷.۹ کیلووات ساعتی سود می برد. از این سه موتور، یکی در عقب قرار دارد اما دو موتور دیگر روی محور جلو نصب شده اند تا سامانهٔ چهارچرخ محرک را ایجاد کنند. این سه موتور مجموعاً ۲۲۳ اسب بخار قدرت تولید می کنند و مجموع قدرت خودرو را به ۱۰۰۰ اسب بخار می رسانند که ۳۷ اسب بخار بیشتر از لافراری است. گشتاور موتورهای الکتریکی SF۹۰ اما هنوز اعلام نشده است.

در لافراری تمام نیروی تولیدی توسط یک گیربکس هفت سرعتهٔ دوکلاچه به چرخ های عقب انتقال پیدا می کرد درحالی که این وظیفه در SF۹۰ بر عهدهٔ یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک است که نیرو را به هر چهارچرخ انتقال می دهد. طبیعتاً باید SF۹۰ با قدرت بیشتر، خودروی سریع تری نسبت به لافراری باشد اما درواقع این طور نیست زیرا طبق اعلام رسمی فراری این هایپرکار جدید ظرف ۲.۵ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می رسد که با لافراری یکسان است درحالی که حداکثر سرعت آن نیز ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت اعلام شده که ۱۰ کیلومتر از لافراری کمتر است. از سوی دیگر اما SF۹۰ در پیست آزمایشی فیورانوی فراری سریع تر است به گونه ای که یک دور این پیست را ظرف ۷۹ ثانیه طی کرده که هفت دهم ثانیه بهتر از لافراری است؛ بنابراین هرچند شاید SF۹۰ در خط مستقیم سریع تر از لافراری نباشد اما در پیست مسابقه خودروی بهتری است.

در لافراری امکان حرکت به صورت تمام الکتریکی وجود نداشت اما در SF۹۰ به لطف باطری های بزرگ تر و سه موتور الکتریکی، این امکان وجود دارد و خودرو می تواند تا ۲۵ کیلومتر را به صورت تمام الکتریکی طی کند که هرچند در مقایسه با خودروهای هیبریدی بازار مسافت زیادی نیست اما پیشرفت خوبی را نسبت به لافراری تجربه کرده است. در پایان این مقایسه باید گفت هرچند انتظار می رفت سوپراسپرت هیبریدی جدید فراری جایگزینی برای لافراری باشد اما درواقع این طور نیست و SF۹۰ استراداله صرفاً هایپرکاری است که در سبد محصولات فراری بالاتر از ۸۱۲ سوپرفست قرار می گیرد. این ماشین را نمی توان جایگزینی برای لافراری افسانه ای دانست و بنابراین این مقایسه هم بین لافراری و جانشینش نیست بلکه مقایسهٔ تنها محصولات هیبریدی تاریخ فراری محسوب می شود.

مشخصات فنی

منبع: TopSpeed