این روزها همه جا صحبت از ادغام احتمالی رنو و فیات-کرایسلر است. اگرچه فیات-کرایسلر به خاطر برخی دلایل سیاسی و غیرسیاسی پیشنهاد خود را پس گرفته اما اگر در آینده چنین معامله ای شکل بگیرد اتحاد شکل گرفته به سومین گروه خودروسازی پس از فولکس واگن و تویوتا تبدیل خواهد شد. ولی خب فعلاً که چنین چیزی دور از ذهن به نظر می رسد.
رنو جزو خودروسازانی است که مدت های زیادی از بازار آمریکا به دور بوده ولی در این نوشته می خواهیم خودروهایی از این شرکت را معرفی کنیم که شایستگی حضور در بازار آمریکا را دارند. احتمال ورود این خودروها به آمریکا کم است اما خب حداقل می توان درباره ی آن ها رؤیاپردازی کرد.
- آلپاین A۱۱۰
این خودرویی بسیار دوست داشتنی است. A110 یک خودروی اسپورت پیشرانه وسط و فرانسوی است که از پیشرانه ی 4 سیلندر 1.8 لیتری توربو با قدرت حدود 250 اسب بخار استفاده می کند. اگرچه این خودرو در برابر هلکت هایی که با قدرت 700 اسبی در خیابان های آمریکا جولان می دهند حرفی برای گفتن ندارد اما خب وزن بسیار پایینی داشته و اکثر کارشناسان آن را رقیبی برتر برای خودروهایی همچون آلفارومئو 4C می دانند.
- رنو سامسونگ SM۶
از میان تمامی خودروهای این لیست احتمالاً SM6 ناشناخته ترین آن هاست. رنو سامسونگ موتور یا RSM یک شرکت کره ای است که محصولات رنو را در این کشور عرضه می کند. SM6 سدانی بزرگ و چهار درب بوده که بر پایه ی رنو تالیسمان شکل گرفته و فکر می کنیم ظاهر جذابی داشته و نسخه ی استیشن آن هم کاربردی است. پیشرانه ی 4 سیلندر 1.8 لیتری توربوی این خودرو قدرت 224 اسبی دارد.
- داچیا داستر
هر فردی که تاپ گیر را مشاهده کرده باشد قطعاً داچیا را می شناسد، یک خودروساز اهل رومانی که در تملک رنو قرار دارد. داستر کراس اووری جمع وجور است که در برخی بازارها با نام نیسان ترانو هم عرضه می شود. داچیا به ساخت خودروهای بسیار ارزان قیمت در بازارهای جهانی مشهور شده و ازآنجایی که خودروهای امروزی روز به روز گران تر می شوند بنابراین دیدن یک برند ارزان قیمت در آمریکا جالب خواهد بود.
- رنو کولئوس
شاید شاسی بلندهای جیپ کاملاً خوب باشند اما شرکتی همچون داج هم محصولاتی قدیمی مثل جورنی را می فروشد. اگر شاسی بلندهای جدید رنو وارد آمریکا شوند احتمالاً اولین گزینه کولئوس خواهد بود. کولئوس یک شاسی بلند میان سایز جذاب است که کابینی مناسب داشته اما پیشرانه ی 173 اسب بخاری دیزلی آن جایی در آمریکا نخواهد داشت.
- رنو توئینگو
شانس ورود رنو توئینگو به آمریکا با شانس تولید هلکت الکتریکی یکسان است. یکی از خودروهای مشابه توئینگو در آمریکا اسمارت فورتو است که غزل خداحافظی را با این بازار می خواند. توئینگو خودرویی شهری با پیشرانه ی نصب شده در عقب و قدرت 90 اسب بخاری است. از نظر ما این خودرو جذاب بوده و تخت گاز رفتن با آن بدون فکر کردن به احتمال عبور از سرعت مجاز لذت بخش خواهد بود.
- رنو کلیو RS
از آنجایی که فورد فیستا ST جدید وارد آمریکا نخواهد شد بنابراین ورود رنو کلیو RS به آمریکا می تواند حرکتی هوشمندانه باشد. این خودرو در اکثر تریم ها از پیشرانه ی 1.6 لیتری توربو با قدرت حدود 200 اسب بخار استفاده می کند که جایگزینی ایده آل برای فیستا ST محسوب می شود.
- رنو مگان RS
از جمله خودروهای رقیب مگان RS می توان به فورد فوکوس ST و RS و همچنین هوندا سیویک تایپ R و فولکس واگن گلف R اشاره کرد. رنو مگان RS تروفی R که اخیراً عنوان سریع ترین خودروی دیفرانسیل جلو نوربرگ رینگ را از چنگ سیویک تایپ R بیرون کشیده یک گزینه ی مناسب برای بازار آمریکاست.
همرسانی نوشتار: