خودروهای کانسپت یا مفهومی جزو مهم ترین محصولاتی هستند که در رویدادهای خودرویی ویژه معرفی می شوند زیرا شکل یا تکنولوژی بکار رفته در آن ها نشانی از جهت گیری سازنده در سال های آینده می باشد. متأسفانه گاهی اوقات شاهد فراموشی کانسپت های زیبایی هستیم که معرفی شده اند و ویژگی های جذاب بصری آن ها هرگز به محصولات تولیدی راه نمی یابند.
یکی از طراحان دنیای خودرو به دنبال حذف این نگاه غلط بوده و کانسپت هایی مدرن از خودروهای کلاسیک ارائه کرده است که شاید بد نباشد خودروسازان هم نگاهی به آن ها بیندازند.
- ب ام و ۲۸۰۰ اسپیکاپ ۱۹۶۹
همانند لامبورگینی مارزال، ب ام و ۲۸۰۰ اسپیکاپ ۱۹۶۹ از بدنه ای با طراحی مارچلو گاندینی سود می برد. نام این خودرو ترکیبی از واژه های اسپایدر و کوپه بوده و با نگاهی به پانل سقف جداشدنی می توانیم علت انتخاب این نام را بفهمیم. نمای جلوی این خودرو شباهت زیادی به همان کانسپتی دارد که نهایتاً توسط گاندینی به آلفارومئو مونترال تبدیل شد اما با استفاده از کاپوتی متفاوت، ب ام و جلوه ی دیگری یافت. در نمای عقب نیز صندوقی گوشه دار پشت شیشه ی عقب به چشم می خورد.
اما کانسپت مدرنی که مشاهده می کنید دماغه ای دارد که از ویژگی های i۸ و چراغ های LED مدرن آن بهره برده است. پف روی کاپوت نیز کمی بزرگ تر بوده و غیر از این ها کلیت طراحی شبیه مدل اصلی می باشد.
- مزدا RX-۵۰۰ ۱۹۷۰
این خودرو که در نمایشگاه توکیوی سال ۱۹۷۰ معرفی شد تلاشی جذاب برای تصور یک سوپرکار با پیشرانه ی روتاری بود. پیشرانه ی ۱ لیتری دو روتوری بکار رفته در RX-۵۰۰ قدرت ۲۴۷ اسب بخاری داشته است. پانل های بدنه ی پلاستیکی نیز باعث شده اند وزن این خودرو حدود ۸۵۰ کیلوگرم باشد.
تبدیل این سوپرکار کلاسیک به نمونه ای مدرن کار بسیار سختی بوده و بنابراین تقریباً مشابه نسخه اصلی ازکاردرآمده است؛ اما رینگ های مدرن تر و رنگ سبز بدنه جزو مهم ترین تغییرات این رندر مدرن می باشند.
- لامبورگینی مارزال ۱۹۶۷
لامبورگینی مارزال اصلی در سال ۱۹۶۷ و در نمایشگاه ژنو معرفی شد. کار طراحی بدنه توسط کمپانی برتونه و مارچلو گاندینی انجام شده بود. مارزال دارای دو درب گالوینگ بزرگ بود که دسترسی به صندلی های جلو و عقب را میسر می ساخت.
اما طراح رندر مدرن این خودروی کلاسیک از شکلی نرم و روان برای لامبورگینی مارزال استفاده کرده و در بخش جانبی درب های عجیبی به چشم می خورد. در کابین هم فضا برای ۴ نفر مهیاست.
- شورولت آئرووت ۱۹۷۶
شورولت کوروت پیشرانه وسط تا چند وقت دیگر معرفی خواهد شد اما ایده ی قرار دادن پیشرانه پشت سر راننده به چندین سال پیش مربوط می شود. تا زمان معرفی کانسپت آئرووت در سال ۱۹۷۶، چندین خودروی آزمایشی با این نوع آرایش پیشرانه تجسم شده بود.
فرم پایه ی این خودرو در سال ۱۹۷۳ پدیدار شد و این نسخه ی اصلی دارای پیشرانه ی روتاری وانکل بود. شورولت سپس پیشرانه ی ۸ سیلندر ۶.۵ لیتری را در بخش پشتی خودرو قرار دارد. حتی گفته می شود این خودرو پایه ی شکل گیری چهارمین نسل کوروت بوده است.
اما رندری که مشاهده می کنید تقریباً همان طراحی آئرووت را حفظ کرده ولی چراغ های جلو جای خود را به نمونه های ثابت LED داده اند.
منبع: motor۱
