ادعای مجری تلویزیون

پدرم زنده بود الان صاحب ایران خودرو بود + عکس

تا قبل از گسترش شبکه های اجتماعی و افزایش تعداد کاربرانش، محسن حاجیلو، گزارشگری بود مثل بقیه گزارشگرها. نه از آن گزارشگرهای ثابت بخش های خبری یا برنامه های اجتماعی، گزارشگری که گاهی می آمد و درباره موضوع داغ روز یا هفته یا ماه گزارشی به اصطلاح مردمی تهیه می کرد و می رفت تا برنامه و وقتی دیگر.

  1. سه شنبه ۱۵ مرداد ۹۸ ساعت ۲۱:۴۰ (۴ سال،۷ ماه قبل)
 اگر پدرم زنده بود الان ایران خودرو را در اختیار داشت! + عکس
به گزارش فرانگر

شبکه های اجتماعی، اما این امکان را به وجود آورد تا مردم نظراتشان را بی واسطه بیان کنند و حتی گاهی با جدی ترین موضوعات و آدم ها شوخی هم بکنند. محسن حاجیلو یکی از آدم هایی است که شوخی کاربران شبکه های اجتماعی او را بیشتر زیر ذره بین گذاشت و نشانش داد. شوخی ها از زمانی شروع شد که یکی از کاربران توییتر به این نکته اشاره کرد که حاجیلو معمولا از پشت درختان یا شمشاد ها با میکروفنی در دست بیرون می پرد و جلوی اولین عابر را می گیرد و از او سوالی می پرسد. کم کم نام محسن حاجیلو تقریبا برابر شد با گزارشگری که در لابه لای گیاهان در کمین است و شما نمی دانی او کی از کمین گاه خود بیرون می آید. ​​​​​​​

خندیدن که بد نیست!

محسن حاجیلو، اما خودش زیاد درگیر شوخی هایی که برای او ساخته اند، نیست. می گوید: من از همان اولی که وارد تلویزیون شدم، علاقه مند به کار های کمدی بودم، برای همین با آقای مدیری و ساعت خوش هم همکاری کردم. بعد که وارد حوزه گزارشگری شدم، طنزی که به آن علاقه مندم را هم با خودم هایم آوردم. شاد کردن مردم را دوست دارم، برای همین حتی وقتی از من سوال هم می پرسند، سعی می کنم لحنم طنز باشد یا مسیر گزارش و گفتگو را به سمتی ببرم که طنز باشد. مثلا یک بار که تصمیم گرفتم درباره کلاه کاسکت موتورسواران گزارش تهیه کنم به آقایی که بدون کاسکت موتورسواری می کرد، گفتم تا حالا کلاه سر کسی گذاشتی؟ گفت: خدا را شکر، نه! گفتم تا حالا کسی سرت کلاه گذاشته؟ باز هم گفت: نه! گفتم: دوست داری کسی کلاه سرت بگذارد؟ گفت: نه! گفتم، اما من دوست دارم سرت کلاه بگذارم و یک کلاه کاسکت سرش گذاشتم، او خندید و من هم خندیدم و مخاطبان هم حتما خندیدند و نتیجه این شد همه آن ها که این گزارش را دیده اند، یادشان باشد که موقع موتورسواری حتما از کلاه کاسکت استفاده کنند.

حالا این که شما می گویید در شبکه های اجتماعی با من و سبک کارم شوخی می کنند، اصلا ناراحت نمی شوم! یک بار یکی از دوستان بخشی از پویانمایی سوریلند را نشانم داد که درباره زن و مرد شخصیت داستان را صحبت می کرد که روی نیمکت یک پارک نشسته بودند و با هم گپ می زدند و من از پشت کاج ها اعلام کردم که من اینجام ... این را که دیدم خودم هم خندیدم! من طبیعت را دوست دارم. گل و گیاه و سبزه را دوست دارم. طبیعت اگر زنده و شاداب باشد آدمیزاد هم سرحال است. به نظرم مردم و به خصوص جوان ها از نصیحت خسته شده اند و اگر قرار است ما از طریق تلویزیون به آن ها پیامی آموزنده ارائه کنیم بهتر است غیرمستقیم و با لحن و بیان طنز باشد.

از معلمی تا دلواپسی

حاجیلو همه گزارش هایش را خودش تهیه می کند، سوژه ها را به شبکه می دهد و با یک تصویربردار راه می افتد در سطح شهر و گزارش تهیه می کند. به بداهه اعتقاد دارد و باورش این است که وقتی با مردم با زبان و لحن خودشان هم صحبت شوی، گزارش موفق تر می شود.

به این گزارشگر قدیمی می گویم، برخی می گویند هر زمان حضور شما در تلویزیون بیشتر می شود، یعنی به زمان انتخابات نزدیک می شویم حالا یا انتخابات رئیس جمهور یا مجلس و ...

حاجیلو می گوید: من اصلا آدم سیاسی نیستم، سیاست را بلد نیستم، آن زمان ها بیشتر به من آنتن می دهند و سوژه ها هم بیشتر است برای همین بیشتر در تلویزیون دیده می شوم.

او درباره عنوان «آقای دلواپس» هم که مدتی گزارش هایش با این عنوان پخش می شد، می گوید: آن زمان روی مشکلات و معضلات اجتماعی کار می کردیم و گزارش هایم در این باره بود، برای همین عنوان آقای دلواپس را انتخاب کردیم.

منتقد پارتی بازی!

حاجیلو درباره خودش می گوید: قبل این که به تلویزیون بیایم معلم ورزش بودم. خانواده ما کلا به ورزش علاقه مند است. برادرم اصغر حاجیلو از فوتبالیست های معروف است و سابقه بازی در تیم های استقلال و سایپا را دارد. یک برادرم کشتی گیر بود که متاسفانه فوت کرده. پسرم حامد هم مدیر روابط عمومی باشگاه استقلال است. چند سالی هم مجری برنامه های مختلف تلویزیون بود. پسر توانمندی است در مقطع دکترا تحصیل می کند و به زبان انگلیسی مسلط است، اما وقتی به شبکه سه آمد و بعد به باشگاه استقلال رفت، خیلی اذیت شد، می گویند حامد پارتی داشته هم در تلویزیون هم در باشگاه استقلال. دلم می سوزد که کسی توانایی های پسرم را نمی بیند و بی خود و بی جهت به او تهمت می زنند. او کارش را بلد است و تنها جرمش این است که پسر من و برادرزاده اصغر حاجیلوست.

به حاجیلو می گویم، اما شما در گزارش هایتان پارتی بازی را نقد می کنید و درباره ژن خوب هم حرف هایی می زنید، پس باید تحمل داشته باشید که مردم درباره پسر شما و پست هایی که گرفته، حرف بزنند؟

می گوید: پارتی بازی وقتی زشت و زننده است که یک نفر که هیچ توانمندی ندارد، پست و کاری بگیرد که تخصصی است. اما پسر من تخصص دارد. با پارتی بازی نمی شود اجرای یک برنامه تخصصی را چهار سال به عهده داشته باشی. اگر کارت را بلد نباشی همان هفته اول همه چیز تمام می شود.

به حاجیلو می گویم، مردم درباره شما یک شوخی دیگر هم می کنند؛ این که پیر نمی شوید، انگار اکسیر جوانی خورده اید، می گوید: بله درباره من، آقای مسعود روشن پژوه، عمو پورنگ و عمو های فیتیله ای چنین نظراتی می د هند! واقعیت این است که کارم را بسیار دوست دارم. هیچ وقت برای پول در تلویزیون کار نکرده ام بیشتر علاقه و عشق است. نیازی به پول تلویزیون ندارم، قرارداد ندارم و بیمه هم نیستم که بازنشستگی داشته باشم.

راستش در جوانی خیلی کار کردم، کار های مختلف در جا های مختلف و سرمایه گذاری کرده ام و خدا را شکر الان صاحب خانه و زندگی هستم و زیاد برای داشتن مال بیشتر حرص نمی زنم و طمع ورزی هم نمی کنم.

پدرم حدود صد سال قبل از همدان به تهران آمد و در خیابان قزوین کارگاه درشکه سازی راه اندازی کرد. آن زمان وسیله نقلیه عمومی درشکه بود و کاسبی پدرم خوب بود. الان اگر زنده بود حتما صاحب ایران خودرو بود! خانواده ما پرجمعیت بود؛ ۹ تا بچه بودیم شش تا پسر، سه تا دختر. خانه ما در منطقه سرسبیل، چهارراه باستان بود. خدا را شکر همه ما بچه های خوبی برای پدر و مادرمان بودیم.

منبع: جام جم